зго́дны, ‑ая, ‑ае; ‑дзён, ‑дна.

1. Які выражае, дае згоду (у 1 знач.) на што‑н. — А яны ўсе згодны? — перабіў Рыгора Мілоўскі. — Вядома, што згодны, а то чаго б яны пайшлі сюды? Галавач.

2. з кім-чым. Які прытрымліваецца з кім‑н. адной думкі, адных поглядаў; салідарны з кім‑, чым‑н. Праўда, з дзеверам дружаць — У іх доля адна, Згодзен ён быць за мужа. Ды не згодна яна. Непачаловіч. І хоць абодва хлапчукі былі ў душы згодны з Зінай, але ім не хацелася, каб гэтае дзеўчанё думала, што яны слухаюцца яе. Скрыпка.

3. Які супадае з чым‑н.; падобны, аднолькавы. Сведкі далі згодныя паказанні.

4. Дружны; аднадушны. Так абое яны [Іван і Джулія], зноў згодныя і прыхільныя, памалу пайшлі краем лугу. Быкаў. Не выстаяць бомбе ў змаганні з сям’ёю братэрскай, згоднай. Куляшоў.

5. Узгоднены, зладжаны. Патрэбна згодная, па выпрацаванаму плану, работа тысяч людзей, якая біла б у адзін пункт, а для гэтага трэба арганізацыя, у дадзеным выпадку настаўніцкая арганізацыя. Колас.

6. Стройны, гарманічны (пра музыку, спевы). — І крыжы на дол прыпалі І схінуўся верх лясоў І граць дзеду памагалі Хорам згодных галасоў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

üben

1.

vt

1) практыкава́ць

2) абазначае дзеянне, на характар якога ўказвае назоўнік:

Klavíer ~ — (і)гра́ць [практыкава́ць] на рая́лі

Gedúld ~ — праяўля́ць цярплі́васць

Kritík ~ (an D) — крытыкава́ць (каго-н., што-н.)

2.

(sich)

(in D) практыкава́цца (у чым-н.); трэнірава́ць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

finger

[ˈfɪŋgər]

1.

n.

1) па́лец -ьца m. (рукі́ і пальча́ткі)

little finger — ме́зенец -ца m.

2) стрэ́лка (гадзі́ньніка, прыймача́)

2.

v.

1) дакрана́цца па́льцамі

2) гра́ць па́льцамі на інструмэ́нце

3) кра́сьці (што-н. мало́е), сьцягну́ць

4) Sl. пака́зваць на каго́; выдава́ць каго́; здра́джваць каму́

•

- burn one’s fingers

- have a finger in the pie

- twist around one’s little finger

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рыпе́ць, ры́паць ’скрыпець’ (ТСБМ; беласт., Сл. ПЗБ; Бяльк.), ры́пнуць ’скрыпнуць’ (беласт., Сл. ПЗБ), рып ’гук, які ўтвараецца пры трэнні’ (ТСБМ), рыплі́вы, рыпу́чы ’скрыпучы’ (ТСБМ, Сцяшк.), рыпе́ць ’рыпець, скрыпець, скрыгатаць’ (ТС), ры́паць ’няўмела граць’, ’выказваць крыўду’ (Яўс.), ры́пнуць рыпнуць, скрыпнуць (ТС), рыпу́чы ’скрыпучы’ (ТС), ры́пкі ’рыпучы’ (Сцяшк. Сл.), ры́панне ’буркатня’, ’няўмелае гранне на гармоніку’ (Яўс.), рус. рыпе́ть, укр. рипіти ’скрыпець’, чэш. rupati ’хрусцець’, ’трашчаць’ rupěti ’хрусцець (пра снег). Прасл. *rypati. І.‑е. база *reup‑ ’ламаць’, ’вырываць’, ’раздзіраць’; корань *rep‑ (: *ru) ’рыць’, ’капаць’ з расшыральнікам ‑p‑ (Покарны, 1, 868–870). Параўн. літ. ruõpti ’капаць’, raũpti ’выдоўбліваць’, раскалупваць’, rupė́ti ’клапаціцца’, ст.-в.-ням. roubon (ням. rauben) ’рабаваць’, лац. rumpo ’рву’, ’разрываю’, ст.-інд. ropayati ’абломлівае’ (Чарных, 2, 130–131). Лічыцца, што тут той жа корань, што і ў ры́нуць, рака́, г. зн. узыходзяць да і.-е. кораня *erei‑, расшыраным фармантам p і роднаснае да ням. reisen (reiten) (Скок, 3, 146). Малаверагодная роднасць са ст.-ісл. raup ’выхвалянне’, ropa ’адрываць’, с.-н.-ням. ropen, с.-в.-ням. roffazen ’тс’ (Мацэнаўэр, LF 18, 245; Фасмер, 3, 530). Магчыма, гукапераймальнага паходжання). З іншага боку параўн. літ. rypúoti ’плакаць, галасіць’, raupyti, ruopti ’удараць’, rupas, rupus ’штосьці няроўнае’, інд. ropa‑ ’дзюра’, ropajati ’адрывае’, rupjati ’у яго рве ў бруху’, лац. rumpere, ням. Raub ’рабаўніцтва’ (< з ням. roub ’?’), raufen ’вырываць’, ’рваць’, ’трапаць’, ’церабіць’ (Брукнер, 472). Гл. таксама ры́паць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блішчаць, блішчэць, бліскаць, бліскацець, пабліскваць, ззяць, зіхацець, зіхацецца, зіхцець, палыскацца, ільсніцца, ільсніць, ірдзецца, ірдзець, зырчэць, яркнуць, яскравіцца, яскравець; прамяніцца, люстраніць, люстравацца, свяціцца, гарэць, граць, іскрыцца, пераліваць, пералівацца, шкліцца, залаціцца, серабрыцца, срабрыцца (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

паве́рх ​1, ‑а, М ‑рсе, м.

1. Частка будынка, у якой памяшканні знаходзяцца на адным узроўні. Жыць на пятым паверсе. Падняцца на трэці паверх. □ Нагляная аграмадзіна ў чатыры паверхі высілася насупроць гарадскога парку. Бядуля. Дзяўчаты ўзбеглі па сходках на другі паверх. Мурашка.

2. Рад прадметаў або ярусаў, размешчаных гарызантальна адзін над другім. У бараках паліцы былі зроблены ў тры паверхі. Маўр.

паве́рх ​2, прысл. і прыназ.

1. прыназ. з Р. Спалучэнне з прыназоўнікам «паверх» выражае прасторавыя адносіны: ужываецца пры абазначэнні паверхні, вышэй якой або на некаторай адлегласці ад якой размяшчаецца што‑н. ці адбываецца якое‑н. дзеянне. Валя скончыла граць і глядзіць кудысьці паверх піяніна, некалькі разоў, час ад часу, яна бярэ самыя апошнія акорды і прыслухоўваецца да іх. Чорны. Там-сям паверх вады бездапаможна высоўвалася затопленая лаза. Краўчанка. Заранік хацеў ужо развітацца, але рэдактар, прыўзняўшы галаву, глянуў на яго паверх акуляраў. Хадкевіч.

2. прыназ. з Р. На паверхні чаго‑н. Рыгор Яўхімавіч паклаў сшытак пад падушку, прылёг на ложак паверх коўдры. Асіпенка. Не прайшло і хвіліны, як у калідоры затупацелі ногі і на парозе з’явіўся чалавек у сінім халаце паверх бялізны. Быкаў.

3. прысл. Зверху, з напускам на што‑н. Верхнюю рубашку, выпушчаную паверх, .. [Ксавэр] насіў без падпяразкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grać

gra|ć

незак.

1. гуляць;

~ć w piłkę — гуляць у мяч;

grać w karty — гуляць у карты;

grać w shachy — гуляць у шахматы;

grać w chowanego — гуляць у хованкі;

~ć na wyścigach — гуляць на скачках;

~ć w totalizator — гуляць на грошы на скачках (на таталізатары);

2. (і)граць;

~ć na skrzypcach — (і)граць на скрыпцы;

co dziś ~ją w kinie? — што сёння ідзе ў кінатэатры?;

w co ~my? — пра што гаворка?; у чым рэч (справа)?;

~ć na zwłokę — зацягваць справу; цягнуць час;

~ć komu na nerwach — дзейнічаць каму на нервы; нерваваць каго;

to nie grać roli — гэта не адыгрывае ніякай ролі; гэта не мае значэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

play

[pleɪ]

1.

n.

1) гульня́ f

2) ход -у m. (у гульні́ ў ша́шкі)

3) п’е́са f.

2.

v.

1) гуля́ць

to play with children — гуля́ць зь дзе́цьмі

to play tennis (football) — гуля́ць у тэ́ніс (футбо́л)

to play cards — гуля́ць у ка́рты

2) граць

а) на музы́чным інструмэ́нце

б) ро́лю на сцэ́не

3) разы́грываць

to play a mean trick — ашука́ць каго́

to play a trick — адпалі́ць шту́ку

4) прыкі́двацца

to play sick — прыкі́двацца хво́рым

•

- fair play

- in play

- play back

- play down

- play off

- play up to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

double

[ˈdʌbəl]

1.

adj.

1) падво́йны

double meaning — падво́йнае значэ́ньне

2) дваі́сты

3) двая́кі

2.

adv.

1) падво́йна, у два разы́

he sees double — яму́ дво́іцца ўваччу́

2) удву́х, удзьвю́х, удваі́х

3.

n.

1) падво́йная ко́лькасьць

2) дубле́т -а m., двайні́к -а́ m.

3) дублёр -а m. (акто́р)

4) у дзьве сто́лкі

4.

v.

1) падво́йваць (-ца), павялі́чваць у два разы́

2) дублява́ць

3) склада́ць у дзьве сто́лкі

4) абплыва́ць наво́кал

5) выко́нваць дзьве фу́нкцыі; гра́ць дзьве ро́лі

•

- double back

- on the double

- double up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

war​1 [wɔ:] n.

1. вайна́; баявы́я дзе́янні;

a nuclear war я́дзерная вайна́;

a cold war хало́дная вайна́;

an outbreak of war пача́так вайны́;

be at war у ста́не вайны́;

World War Two Друга́я сусве́тная вайна́;

in the war на вайне́, у час вайны́;

declare war on smb. абвясці́ць вайну́ каму́-н.;

win/lose a war вы́й граць/прайгра́ць вайну́;

go to war ісці́ на фронт;

wage war on/against smb./smth. ве́сці вайну́ з кім-н./чым-н., ваява́ць з кім-н./чым-н.

2. барацьба́;

the class war кла́савая барацьба́;

make war on diseases ве́сці барацьбу́ з хваро́бамі

♦

have been in the wars infml : It looks like you have been in the wars. Выглядаеш, як быццам ты пабываў у пераплёце;

a war of nerves псіхалагі́чная вайна́;

a war of words сло́ўная перапа́лка, ла́янка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)