Валасе́нь 1 ’пухір на пальцах, хвароба’ (Нас.). Насовіч тлумачыць, што хвароба названа так таму, што яе выклікае быццам бы чарвяк, падобны да воласа (Нас., 65).

Валасе́нь 2 ’хвароба’. Гл. валаснік 1.

Валасе́нь 3 ’нітка або жылка ў вудзе’ (бых., КЭС), валаснік ’тс’ (Гарэц.). Да волас, з якога робіцца такая жылка.

Валасе́нь 4 ’моцная высокая трава’ (Маш.), валасень, валасняк ’расліна, Hieracium pilosella L.’. Да волас.

Валасе́нь 5 ’від чарвяка, Nematomorpha, Gordiacea’ (КЭС). Назва дадзена за валасападобнае цела (БелСЭ, 2, 567).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

horsehair

[ˈhɔrsher]

1.

n.

1) ко́нскі во́лас

2) матэрыя́л з ко́нскага во́ласу

2.

adj.

з ко́нскага во́ласу, напха́ны ко́нскім во́ласам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

włos

м.

1. волас; валоссе;

~y krótkie — кароткія валасы;

2. ворс;

~y anielskie — дожджык (ёлачнае ўпрыгожанне);

ani na włos! — ані на волас!;

głaskać kogo pod włos — гладзіць каго супроць шэрсці;

~y jeżą (stają dęba) na głowie — валасы дыбам становяцца;

i włos ci z głowy nie spadnie — і волас з тваёй галавы не спадзе;

o mały włos — за невялікім; на волас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перытры́хі

(ад перы- + гр. triks, -ichos = волас)

бактэрыі з жгуцікамі, размешчанымі па ўсёй паверхні клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыхабла́сты

(ад гр. thriks, -ichos = волас + -бласты)

клеткі эпідэрмісу кораня, з якіх утвараюцца каранёвыя валаскі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Струна́ ‘туга нацягнуты адрэзак дроту, жылы ў музычных інструментах’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Бяльк.), ‘хорда’ (Байк. і Некр.), ‘пругкая вяроўка і пад. у розных прыстасаваннях, цеціва’ (ТСБМ, Ласт.), стру́ны ‘доўгія вяроўкі, якімі ўвязваюць калоду на санях і падсанках’ (ТС), сюды ж стру́нкі ‘стройны’, струні́ць ‘вучыць, настаўляць’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. укр., рус. струна́ стараж.-рус. струна ‘волас, струна’, польск. struna, в.-луж. truna ‘цеціва’, н.-луж. tšuna ‘жыла’, чэш., славац. struna ‘струна’, серб.-харв. стру̏на ‘конскі волас; струна’, славен. strúna ‘тс’, балг. струна́ ‘струна; доўгі волас з конскага хваста або грывы’, макед. струна ‘струна; конскі волас’, ст.-слав. строуна ‘жыла, струна’. Прасл. *struna, дэрыват ад і.-е. кораня *streu̯‑ < *ster — ‘паласа, пруг, пасма, прамень’ з суф. ‑na; гл. Слаўскі, SP, 1, 116; Борысь, 582. Роднасныя ст.-в.-ням. stroum, strōm ‘канат’, с.-в.-ням. strieme ‘паласа, рубец’, далей, лац. struō, struere ‘накладваць, будаваць’ (Младэнаў, 613; Фасмер, 3, 784 з іншай літ-рай). Борысь (тамсама) параўноўвае яшчэ з літ. struniti ‘будаваць, ставіць’ і, звяртаючы ўвагу на семантыку слова ў паўднёваславянскіх мовах, мяркуе, што значэнне ‘струна ў музычным інструменце’ другаснае, яно было перанесена з дэсігната ‘жыла, волас (жывёліны)’ і да т. п. Гл. яшчэ Махэк₂, 583 (параўноўвае з авест. snāvar ‘нерв’, ст.-інд. snā‑van ‘цеціва’ і дапускае развіццё *sno‑ver > *sroven‑ > *srouna > *struna); Сной₁, 616 (параўноўвае з укр. посторо́нок, чэш. postranek ‘вяроўка для запрагання’, якія да і.-е. кораня *ster‑, *stre‑ ‘прамень’); ЕСУМ, 5, 452–453.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амфітры́хі

(ад амфі- + гр. thriks, -ichos = волас)

бактэрыі з двума жгуцікамі, размешчанымі палярна на канцах клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыхафі́ты

(ад гр. thriks, -ichos = волас + -фіты)

расліны, якія выкарыстоўваюць у асноўным ваду глебы (параўн. амбрафіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыхацэфалёз

(ад гр. thriks, -ichos = волас + kephale = галава)

глісная хвароба жывёл і чалавека, якая выклікаецца трыхацэфалідамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпіля́цыя

(фр. epilation, ад лац. ex = з + pilus = волас)

выдаленне валасоў з лячэбнай або касметычнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)