сва́рка ж. Streit m -es, -e; Zank m -(e)s; Verféindung f -, -en (варожасць); Zwist m -es, -e (разлад)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
podsycać
незак. распальваць;
podsycać waśnie — распальваць варожасць;
podsycać ciekawość — распальваць цікавасць;
podsycać ogień — раздзімаць агонь
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
spite1 [spaɪt] n. зло́сць, зласлі́васць, злара́днасць; варо́жасць, непрыя́знасць;
do smth. out of/from spite рабі́ць (што-н.) са зло́сці
♦
in spite of не зважа́ючы на, нягле́дзячы на
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Féhde
f -, -en варо́жасць; спрэ́чка, зва́дка
mit j-m in ~ líegen* — варагава́ць з кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Féindseligkeit
f -, -en
1) варо́жасць
2) pl вае́нныя дзе́янні
die ~en éinstellen — спыня́ць вае́нныя дзе́янні
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
поселя́ть несов.
1. сялі́ць, пасяля́ць;
2. перен. се́яць; (возбуждать, вызывать в ком-л.) выкліка́ць;
поселя́ть вражду́ се́яць варо́жасць;
поселя́ть трево́гу выкліка́ць (се́яць) трыво́гу;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распалі́ць
1. ánzünden vt, entzünden vt; ánheizen vt (печ);
2. перан. (распачаць вайну і г. д.) entfáchen vt, schüren vt;
распалі́ць варо́жасць (die) Féindschaft schüren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
злосць, зласлівасць, гнеў, варожасць, непрыязнасць, непрыязнь, няласка, запальчывасць, нянавісць, лютасць; шал (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
рознь ж.
1. (вражда) варо́жасць, -ці ж.; (нелады) нелады́, -до́ў мн.;
2. (различие) ро́зніца, -цы ж.;
3. в знач. сказ. не ро́ўны;
челове́к челове́ку рознь чалаве́к чалаве́ку не ро́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скло́ка ‘сварка, непрыязныя адносіны’ (ТСБМ), ‘калатня, гармідар; віхор, ураган’ (Ласт.), ‘моцны вецер з дажджом’: нахопітца склока да й пакруціць, паломіць усе збожэ (Сержп.). Параўн. укр. скло́ка ‘сварка’ (з рус., гл. ЕСУМ, 5, 276), рус. скло́ка ‘тс’, якое Якабсон (IJSLP, 1959, 1–2, 270) узводзіць да клок (гл.), параўн. таксама клаката́ць ‘сварыцца’ (Мат. Гом.), гл.; сюды ж склы́ка ‘лаянка, варожасць’ (Касп., Мат. Гом.), ‘сваркі, калатня’ (Растарг.), якое Трубачоў (Дополн., 3, 642) лічыць экспрэсіўным пераўтварэннем склока; хутчэй да клы́чыць ‘шкуматаць, блытаць; дражніць (злаваць)’, гл. Фасмер (3, 642) рус. склы́ка разглядае як дэрыват ад клык (гл.). Першасным значэннем трэба прызнаць ‘блытаць, круціць’, параўн. клочча ‘адходы пры апрацоўцы льну’ (гл.), рус. скло́чить ‘склычыць, пераблытаць’ (Ласт.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)