параздзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разадраць усё, многае. Бура параздзірала стрэхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праро́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прарока; уласцівы прароку. Сейбіт волі, носьбіт гневу. Ён душой прарочай верыў: Бура грымне, бура грымне!.. Калачынскі.

2. Які змяшчае ў сабе прадказанне, прадбачанне. Прарочыя словы. Прарочы сон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Няхві́ля ’бура, навальніца’: «Поднялась да лихая нехвиля, човнокъ да затопила» (слуц., Шн. 3), няхваля ’навальніца’ (Марц.). Да хвіля ’бура’ (гл.), не тут мае узмацняльны характар; форма з ‑α‑ пад уплывам хваля (гл.) ці навала ’навальніца’. Іншаславянскія паралелі: чэш. nechvile ’непагода’, славен. neurje ’непагода, бура, навальніца’ (ад ura ’час’); параўн. таксама ням. Wetter ’пагода’ і ’бура, навальніца’, Unwetter ’бура, навальніца’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́мінг, ‑а, м.

Паўночны звярок атрада грызуноў з доўгай бура-жоўтай плямістай поўсцю.

[Нарв. lemming.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whirlwind [ˈwɜ:lwɪnd] n. віхо́р, урага́н;

a whirlwind of applause бу́ра апладысме́нтаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бур​I техн. бур, род. бу́ра м., сві́дар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бура́н

(цюрк. buran)

моцная бура, завея, завіруха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Úngewitter

n -s, - непаго́да, бу́ра, (мо́цная) навальні́ца

ein ~ zog auf — насо́ўвалася бу́ра [навальні́ца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лірахво́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Птушка атрада вераб’іных з бура-шэрым апярэннем і лірападобным хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкля́нка ж. стака́н м.;

◊ бу́ра ў ~нцы вады́ — бу́ря в стака́не воды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)