праро́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прарока; уласцівы прароку. Сейбіт волі, носьбіт гневу. Ён душой прарочай верыў: Бура грымне, бура грымне!.. Калачынскі.

2. Які змяшчае ў сабе прадказанне, прадбачанне. Прарочыя словы. Прарочы сон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)