Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
prowl
[praʊl]1.
v.i.
1) хадзі́ць крадко́м
2) блука́ць, кружля́ць (па ву́ліцах)
2.
n.
хадзе́ньне, кружля́ньне, блука́ньне n.
•
- prowl car
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
błądzić
незак.
1. блудзіць, блукаць;
2. памыляцца;
błądzić w swych dociekaniach — памыляцца ў сваіх даследаваннях
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
roam
[roʊm]1.
v.i.
1) блука́ць, бадзя́цца, туля́цца
2) вандрава́ць
2.
n.
1) туля́ньне, швэ́нданьне n. (па го́радзе)
2) вандрава́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прыблакуня́цца (приблукуня́цьца) ’прывалачыце, прыплясціся’ (Нас.). Звязана з прыблука́ць, прыблука́цца ’блукаючы, апынуцца дзе-небудзь; прыплясціся куды-небудзь’ (Др.-Падб., ТСБМ), якое з блука́ць (гл.), аформленае экспрэсіўным суфіксам ‑ун‑. Параўн. рус.наўг.приблу́каться ’прыстаць, прыбіцца да каго-небудзь, чаго-небудзь, блукаючы’, укр.приблука́ти ’заблукаўшы або блукаючы, прыйсці куды-небудзь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
durchstreichen
I dúrchstreichen
*vt закрэ́сліць
II durchstréichen
*vt хадзі́ць, блука́ць, вандрава́ць (без мэты)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тыня́цца ‘шкандыбаць, кульгаць’ (Аніч., Вопыт), тыня́тысь ‘чыкільгаць’ (Клім.), тинʼатис’ ‘блытацца, перашкаджаць’ (Горбач, Зах.-пол. гов.). Параўн. укр.ти́нятися, тиня́тись ‘соўгацца’, ‘сноўдацца, бадзяцца, валэндацца’, ‘штурхацца (сярод натоўпу)’, ‘блукаць, вандраваць’. Экспрэсіўнае арэальнае ўтварэнне няяснага паходжання. Паводле ЕСУМ (5, 570) — гэта відазмененая форма *тинутися ‘ціха хадзіць, сноўдацца’, якая ўзнікла з прасл.*ti(p)nǫti ‘ўдарыць’, ‘ціхенька хадзіць’ і звязана з *te(p)ti: рус.ти́пать ‘злёгку удараць’, ‘ісці, крадучыся’, н.-луж.typotaś ‘чыкільгаць’, ‘дробненька ступаць’, польск.ciepnąć, ciepać ‘удараць’, cipać ‘ісці ціха, але без перапынку (пра дождж)’, серб.те̏псти се ‘бадзяцца, блукаць’. Магчыма, можа выводзіцца з прасл.*tynʼati ‘быць ціхім, мірным’, якое Сной (у Бязлай, 4, 181) параўноўвае са ст.-прус.tusnan ‘ціхі’, ст.-інд.tūṣṇī́m ‘ціха, моўчкі’. Гл. таксама тыпаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ramble
[ˈræmbəl]1.
v.i.
1) хадзі́ць; блука́ць; вандрава́ць
2) паўзьці, распаўза́цца; віцца (пра расьлі́ну)
3) мало́ць языко́м, балбата́ць
2.
n.
прахо́дка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вандрава́ць
1. (пра качэўнікаў) nomadisíeren vi, ein Nomádenleben führen; umhérziehen*vi (s), umhérschweifen vi (s);
2. (блукаць) wándern vi (s), umhérirren vi (s), vagabundíeren [vɑ-] vi (бадзяцца); sich umhértreiben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вандрава́ць
(польск. wędrować, ад с.-в.-ням. wandem)
1) весці неаселы спосаб жыцця, пераязджаць з месца на месца; качаваць (пра плямёны, народы);
2) доўга хадзіць, ездзіць дзе-н.; блукаць, падарожнічаць;
3) пераходзіць ад аднаго ўладальніка да другога на працягу доўгага часу (аб прадметах).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)