obscene [əbˈsi:n] adj. непрысто́йны, бры́дкі, паха́бны; бессаро́мны (пра думкі, кнігі і да т.п.);

obscene words непрысто́йныя/бры́дкія/нецэнзу́рныя сло́вы, ла́янка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

barefaced

[,berˈfeɪst]

adj.

1) з адкры́тым тва́рам, бяз ма́скі

2) наха́бны, бессаро́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

не́хрысць, ‑я, м.

Разм.

1. Уст. Чалавек нехрысціянскай веры, а таксама чалавек, які не верыць у бога.

2. Лаянк. Бессаромны, бессардэчны чалавек. [Шаройка:] — Ну, брат, не людзі, а нехрысці... Хоць кол на галаве [чашы]. Проста распанеў народ: да васьмі спяць, да дзесяці снедаюць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нясты́днік ’сараматнік’ (чэрв., Нар. лекс.). Відаць, са спадучэння не стыдна ’не сорамна’; не ў гэтым выпадку можа быць субстытутам прыстаўкі бяс‑, параўн. нястыжы (нестыжій) ’бессаромны’ (Нас.).⇉1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няўра́тны (неўратны) ’несумленны, бессаромны’ (ТС). Няясна, магчыма, да рата ’умоўная сума, плата; чарговая павіннасць’ (гл.); можа быць супастаўлена з розворатны ’бязладны’ (ТС), што, відаць, ад ц.-слав. розвратити ’разбэсціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

indecent

[ɪnˈdi:sənt]

adj.

1) непрысто́йны, ненале́жны

2) нясьці́плы, бессаро́мны; бры́дкі (пра сло́вы), вульга́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

audacious

[ɔˈdeɪʃəs]

adj.

1) адва́жны

an audacious pilot — адва́жны пілёт

2) наха́бны; бессаро́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бэ́стыньбессаромны, нахабны’ (Сцяшк. МГ). Утварэнне ад польскага дзеяслова bestwieć, bestwić się ’дзічэць, рабіцца бессаромным і г. д.’ Параўн. бэ́сціць. Не выключаецца, што бэ́стынь (суф. ‑ынь?) можа быць утварэннем ад bestia.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́ўра ’няўмека’ (ельск., Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, утварэнне з коранем ‑ўр‑ (< і.-е. иег-), параўн. неўваротлівы ’паваротлівы’ (Мат. Гом.). Гл. вярцець, параўн. аўраць, наўра (гл.), або адпрыметнікавы назоўнік ад неўратны ’несумленны, бессаромны’ (ТС), гл. няўратны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyzuty

пазбаўлены;

wyzuty z sumienia — пазбаўлены сумлення;

wyzuty ze wstydu — бессаромны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)