АДНАПО́ЛЫЯ КВЕ́ТКІ,
кветкі, у якіх ёсць толькі тычынкі і няма песціка (песцікаў) або ёсць толькі песцік (песцікі), але няма тычынак. Першыя наз. тычынкавыя (мужч.), другія — песцікавыя (жан.). У многіх аднаполых кветак органы другога полу захоўваюцца ў рэдукаваным стане і не функцыяніруюць. Паводле эвантавай тэорыі паходжання кветкі, аднаполыя кветкі ўзніклі ў працэсе эвалюцыі ад двух кветак у выніку прыстасавання да апылення ветрам. Такія кветкі наз. функцыянальна-мужчынскімі або функцыянальна-жаночымі. Размеркаванне аднаполых кветак на раслінах рознае (гл. Аднадомныя расліны, Двухдомныя расліны, Шматдомныя расліны).
т. 1, с. 123
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЕРБА́ЛЬНАЯ НО́ТА
(ад лац. verbalis славесны),
дыпламатычны дакумент, найбольш пашыраная форма дыпламатычнай перапіскі па бягучых пытаннях. Звычайна ідзе ад пасольства, місіі, мін-ва замежных спраў і не падпісваецца, а толькі змацоўваецца пячаткай.
т. 4, с. 99
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дваякады́хаючыя, ‑ых.
Падклас рыб, якія дыхаюць не толькі жабрамі, але і лёгкімі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднагало́ссе, ‑я, н.
Меладычны склад музыкі, наяўнасць у музычным творы толькі мелодыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жуі́р, ‑а, м.
Уст. Той, хто шукае ў жыцці толькі асалоды, уцехі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́длетак, ‑тка, м.
Спец. Маладая птушка, якая толькі пачала вылятаць з гнязда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свежапафарбава́ны, ‑ая, ‑ае.
Нядаўна, толькі што пафарбаваны. Вагоны былі новенькія, свежапафарбаваныя. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эндэмі́зм, ‑у, м.
Спец. Пашыранасць раслін і жывёл толькі ў пэўнай мясцовасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
świeżo
1. толькі што; нядаўна;
świeżo kupiony — нядаўна куплены;
2. бадзёра, свежа;
świeżo wyglądać — выглядаць бадзёра (свежа);
3. ядрана, холадна;
świeżo na dworze — на дварэ ядрана;
świeżo przybyły — толькі што прыбылы; які нядаўна прыбыў; новапрыбылы; новапрыезджы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
жарго́н, ‑у, м.
Мова якой‑н. прафесіянальнай або сацыяльнай групы, насычаная вялікай колькасцю слоў і выразаў, спецыфічных толькі для гэтай групы. Жаргон дваранскага салона. Акцёрскі жаргон. // Умоўная мова, зразумелая толькі пэўнаму асяроддзю; арго. Зладзейскі жаргон.
[Фр. jargoh.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)