Verbum

падкалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што і чым.

Дадаць у ежу прыправу.

П. мукой шчаўе.

|| незак. падкало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

падкало́дны, -ая, -ае.

У выразе: змяя падкало́дная (разм.) — пра злога, каварнага чалавека.

падкало́ць¹, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. што. Закалоўшы ці прыкалоўшы, прымацаваць.

П. дакументы.

2. перан., каго (што). Сказаць што-н. з’едлівае, непрыемнае (разм.).

П. суседа.

|| незак. падко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падко́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і падко́лванне, -я, н.

падкало́ць², -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак., чаго.

Накалоць дадаткова.

П. дроў.

падкало́чваць гл. падкалаціць.

падкалупі́ць, -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак. (разм.).

1. што. Тое, што і падкалупнуць (у 1 знач.).

2. перан., каго (што). Тое, што і падкалоць¹ (у 2 знач.).

падкалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. (разм.).

1. што. Калупнуўшы, падчапіць, прыпадняць спаднізу.

П. сухі пянёк.

2. каго (што). Тое, што і падкалоць¹ (у 2 знач.).

П. з’едлівай заўвагай.

падкантро́льны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца пад чыім-н. кантролем.

Падкантрольная ўстанова.

|| наз. падкантро́льнасць, -і, ж.

падкапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. пад што. Раскапаўшы знізу, пранікнуць пад што-н.

П. пад сцяну.

2. перан., пад каго (што). Інтрыгамі дабіцца магчымасці нашкодзіць каму-н. (разм.).

Пад добрасумленнага чалавека цяжка п.

|| незак. падко́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. падко́п, -у, м. і падко́пванне, -я, н.

падкапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Раскапаць зямлю знізу пад чым-н.

П. слуп.

2. што і чаго. Накапаць, выкапаць у дадатак (разм.).

П. бульбы на вячэру.

|| незак. падко́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падко́п, -у, м., падко́пванне, -я, н. і падко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.