дыцынадо́нты

(ад ды- + гр. kyon, kynos = сабака + -адонт)

група вымерлых паўзуноў атрада тэрапсідаў, у верхняй сківіцы якіх былі два буйныя клыкавідныя зубы; жылі ў канцы палеазою — пач. мезазою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плюс м.

1. Plus n -, -, Plúszeichen n -s, -;

адзі́н плюс два eins plus zwei;

2. (перавага) Vórteil m -s, -e, Plus n;

плюсы́ і мі́нусы Vór- und Náchteile

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Нестыка́цца ’бываць вельмі рэдка’ (Гарэц.), ’не быць, рэдка паяўляецца’ (драг., З нар. сл.), не стыка́цца ’не бываць’: Два дні дома не стыкалася (ТС). Звычайна адносяць да стыка́цца (гл.), адно са значэнняў якога ’быць, знаходзіцца’: Я мала стыкаюся дома (лід., Сл. ПЗБ), параўн. таксама яшчэ ст.-слав. стъкати (stъkati) ’melden’ (Саднік-Айцэтмюлер, Handwört.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапу́сныя ’ачэпы, два верхнія падоўжныя вянкі над бэлькамі, якія надпускаліся роўна з застрэшкам’ (Варл.), перапускны́я, пірапу́скная палена ’тс’ (валож., віл., ЛА, 4), пірапу́сная бервяно ’суцэльнае бервяно, якое кладзецца над сточаным’ (маладз., ЛА, 4). Да перапуска́ць, параўн. ст.-бел. перепустити замест пропустити (Карскі, 1, 248), пусці́ць, пускаць у спецыфічным “будаўнічым” значэнні ’класці зверху, перакрываць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бот I м. сапо́г;

скураны́я бо́ты — ко́жаные сапоги́;

тава́р на бо́ты — сапо́жный това́р;

◊ быць пад бо́там — быть под сапого́м;

дурны́, як б. — глуп, как бара́н;

бо́ты ка́шы про́сяць — сапоги́ ка́ши про́сят;

два бо́ты па́ра — погов. два сапога́ па́ра;

шаве́ц без ~таў — погов. сапо́жник без сапо́г

бот II м., мор. бот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залічы́ць сов.

1. (принять) зачи́слить;

з. у штат — зачи́слить в штат;

2. (принять в счёт чего-л.) засчита́ть, заче́сть;

з. адзі́н год слу́жбы за два — засчита́ть оди́н год слу́жбы за́ два;

3. (в разряд каких-л. явлений, на чей-л. счёт) отнести́ (к чему; на что);

4. заче́сть, поста́вить зачёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагна́ць сов.

1. в разн. знач. прогна́ть;

п. саба́ку — прогна́ть соба́ку;

п. са слу́жбы — прогна́ть со слу́жбы;

п. па шашы́ два кіламе́тры — прогна́ть по шоссе́ два киломе́тра;

п. прако́с — прогна́ть проко́с;

п. праз строй — ист. прогна́ть сквозь строй;

2. разг. запи́ть;

п. бу́льбу малако́м — запи́ть карто́шку молоко́м;

3. (жажду) утоли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абло́га

1. Поле, якое не засяваецца год, два і болей (БРС).

2. Заложанае хмарамі неба (Зах. Бел. Др.-Падб.).

3. Пустое ворнае месца (Грыг., Слаўг.).

□ ур. Аблога Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

нездаро́ўе, ‑я, н.

Недамаганне, хваравіты стан. Два тыдні ў нашай вёсцы не было старасты.. Тады Кубец прыехаў да старога Тараса і прапанаваў яму быць старастам. Тарас адмовіўся, спаслаўшыся на старасць і нездароўе. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паста́ў ​1, ‑става, м.

Пара млынавых камянёў, адзін з якіх нерухомы, а другі круціцца на ім. Вецер добры быў, вятрак малоў на два паставы. Сабаленка.

паста́ў ​2, ‑става, м.

Тое, што і сувой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)