гі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.
1. Спыняць існаванне, разбураючыся, знішчаючыся; знікаць, прападаць. Высока ляцелі іскры, гінула чалавечая праца цэлых пакаленняў, нішчыліся нацыянальныя багацці, скарбніцы культуры. Гурскі. Клубочкі дыму, працэджваючыся праз яловыя лапкі, выбіваюцца на прастор і гінуць у зімнім паветры. Колас. // Паміраць. Гінуць ад кулі. □ Без каманды войска гіне. З нар. / Пра жывёлу, расліны. На галіне Пры даліне Ліст на дрэве марна гіне: Ліст зялёны, ды ўмірае. Колас. Не узыходзіць, А чэзне і гіне насенне, Калі кідае сейбіт яго На каменне. Макаль.
2. перан. Знікаць, рушыцца (пра планы, надзеі і пад.). Надзеі гінуць. □ Гінулі і туманіліся думкі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аб’е́кт, ‑а, М ‑кце, м.
1. Матэрыяльная рэчаіснасць, навакольны свет, які існуе па-за намі і незалежна ад нашай свядомасці. Аб’ект пазнання.
2. З’ява, прадмет, асоба, якія падпадаюць пад уздзеянне каго‑, чаго‑н. Аб’ект назірання, навуковага даследавання. □ Жыццё народу ва ўсёй яго паўнаце і шматграннасці, праца і побыт народных мас — усё гэта прызначана быць аб’ектам творчасці паэта. Івашын.
3. Прадпрыемства, будоўля, асобны ўчастак чаго‑н. як адзінка гаспадарчага або абароннага значэння. Рабочых перавялі на другія аб’екты — каго на будаўніцтва рабочага пасёлка, каго — на падсобныя памяшканні. Няхай. Мірнае насельніцтва выходзіла на будаўніцтва абаронных аб’ектаў. Краўчанка.
4. Тое, што і дапаўненне (у 3 знач.).
[Ад лац. objectum — прадмет.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
літарату́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да мастацкай літаратуры. Літаратурная спадчына. Літаратурны твор. // Які мае адносіны да вывучэння літаратуры, літаратур. Літаратурны гурток. Літаратурны інстытут. // Які мае адносіны да якога‑н. твора мастацкай літаратуры, узяты з якога‑н. твора мастацкай літаратуры. Літаратурны вобраз. Літаратурны герой.
2. Які звязаны са стварэннем мастацкіх, крытычных і публіцыстычных твораў. Літаратурная праца. □ Літаратурная дзейнасць Змітрака Бядулі пачалася ў пачатку дваццатага стагоддзя. Каваленка.
3. Які мае адносіны да літаратараў; пісьменніцкі. Літаратурнае асяроддзе.
4. Які адпавядае нормам, замацаваным у пісьменнасці, літаратуры. Літаратурны стыль. Літаратурнае вымаўленне.
•••
Літаратурнае чытанне гл. чытанне.
Літаратурная мова гл. мова.
Літаратурны фонд гл. фонд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палымне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
1. Ярка гарэць, палаць; знішчацца ў агні. Людзі пакідалі разбураныя гнёзды, якія палымнелі ў агні, там гінула чалавечая праца, дымам засцілалася неба. Гурскі.
2. Свяціцца яркім святлом; вылучаць святло. Будуецца горад, Заўсёды начамі Увесь палымнее Электраагнямі. Калачынскі.
3. Набываць колер полымя; вылучацца колерам полымя, яркай чырвонай афарбоўкай. Ружовая зара палымнела на ўсходзе. Самуйлёнак. Амаль у кожным двары палымнела чырвоная рабіна. Гроднеў. // Пакрывацца румянцам. Вецер [свістаў] у вушах, калючыя і гарачыя сняжынкі білі ў твар, і твар пачынаў гарэць, палымнець. Мікуліч.
4. перан. Быць ахопленым якім‑н. вельмі моцным пачуццём. Палымнець сэрцам. Палымнее агонь помсты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zajęcie
zaję|cie
1. занятак; справа; праца;
mam dużo ~ć — я вельмі заняты; у мяне шмат працы;
2. інтарэс; захапленне;
słuchać z ~ciem — слухаць з інтарэсам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dogadzać
dogadza|ć
незак.
1. дагаджаць;
2. адпавядаць; падыходзіць, пасаваць;
~ła im ta praca — ім падыходзіла гэта праца;
to mi nie dogadzać — мне гэта не падыходзіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Quod caret alterna requie, durabile non est
Што не чаргуецца з адпачынкам, не бывае трывалым.
Что лишено чередования с отдыхом, не бывает прочным.
бел. Дай мазі ў кола, а працы ‒ песні вясёлай. Праца любіць адпачынак і песню. Па субоце адпачынак па рабоце. Гуляй, ды працу знай.
рус. Мешай дело с бездельем ‒ проживёшь век с весельем. Мешай дело с бездельем ‒ с ума не сойдёшь. После трудов сладок покой. Коровки с поля ‒ пастуху воля. Работа не волк, в лес не уйдёт. Работа веселье любит. Работу с плеч, да и на печь.
фр. Il fait bon faire la fête après la besogne faite (Сделав дело, хорошо и праздновать).
англ. Nor does Apollo always bend his bow (Аполлон не всегда натягивает тетиву). All work and no play makes Jack a dull boy (Одна работа делает Джека скучным малым).
нем. Nach getaner Arbeit ist gut ruhen (После сделанной работы хорошо отдохнуть). Arbeit ist kein Hase, läuft nicht in den Wald (Работа ‒ не заяц, не убежит в лес).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
tough
[tʌf]
1.
adj.
1) тугі́
2) цьвярды́
3) мо́цны, ду́жы; трыва́лы, загартава́ны, выно́сьлівы
a tough plant — трыва́лая расьлі́на
4) цяжкі́
tough work — цяжка́я пра́ца
5) упа́рты, цяжкі́, задзі́рысты (пра чалаве́ка)
2.
n.
мо́цны, ду́жы чалаве́к; забія́ка -і m., задзі́ра -ы m.
•
- tough luck
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
грама́дскі
1. в разн. знач. обще́ственный;
г. лад — обще́ственный строй;
~кае стано́вішча — обще́ственное положе́ние;
~кія інтарэ́сы — обще́ственные интере́сы;
~кая ўла́снасць — обще́ственная со́бственность;
~кая пра́ца — обще́ственная рабо́та;
г. рабо́тнік — обще́ственный рабо́тник;
2. дорев. (общинный) мирско́й;
~кія гро́шы — мирски́е де́ньги;
○ суку́пны г. праду́кт — совоку́пный обще́ственный проду́кт;
~кае ганьбава́нне — обще́ственное порица́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пача́цца сов. нача́ться; (о собрании — ещё) откры́ться; (начать проявляться в действии, возникнуть — ещё) подня́ться; (о разговоре — ещё) зайти́;
пра́ца пачала́ся — рабо́та начала́сь;
пача́ўся навуча́льны год — начался́ уче́бный год;
спрэ́чкі пачалі́ся з выступле́ння старшыні́ — пре́ния начали́сь (откры́лись) выступле́нием председа́теля;
пачала́ся завіру́ха — начала́сь (подняла́сь) метель;
пачала́ся па́ніка — начала́сь (подняла́сь) па́ника
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)