изнуря́ющий

1. прич. які́ (што) марду́е; які́ (што) змо́рвае, які́ (што) знясі́львае; см. изнуря́ть;

2. прил. (тяжёлый) ця́жкі; (сильно действующий) нясце́рпны, страшэ́нны;

изнуря́ющий труд ця́жкая пра́ца;

изнуря́ющая жара́ страшэ́нная гарачыня́ (спяко́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)