Атваро́г ’тварог’ (Жд., Кліх), ’скіслае малако’ (Інстр. I). Паводле Карскага 1, 261, а‑ — прыстаўное да тварог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Візіро́ўка — дзеянне, паводле дзеяслова візіраваць, наводзіць аптычны прадмет, прыбор на які-небудзь пункт (БРС). Да візір1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ґе́рзаць ’падплятаць (лапці)’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. ker̃zoti ’зрабіць абы-як’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́стка ’закладка на хустцы’ (лаг., Жд. 2). Перанос паводле падабенства с ла́стка ’ластаўка’. Да ластаўка1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́ткі (мн.) ’фіранкі’ (нараўл., Мат. Гом.). Відавочна, семантычны перанос паводле падабенства з ла́та3 ’сетка, невад’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лыжок ’частка сахі, якая служыць для ўмацавання канструкцыі’ (маз., Смул.). Да лыгаць2. Суфікс паводле віжок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́нксам ’павольна, не спяшаючыся’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 2, 718), з ням. langsam ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́льшы ’малодшы’, ’меншы’ (маст., Сл. ПЗБ; Сцяц.). Паводле Карскага (1, 324), гэта ўтварэнне ад прыметніка мелкі (< мѣлъкъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наджга́ць ’накусаць’, параўн. наджы́гаць ’тс’ (Бяльк.). Да джгаць (гл.), дзе джг, паводле Карскага (1, 383), з жг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Недаскана́лы ’які мае недахопы’ (Некр. і Байк., БРС, ТСБМ). Паводле Кюнэ (Poln.), запазычанне з польск. niedoskonały ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)