окружа́ющий

1. прич. які́ (што) акружа́е, які́ (што) абкружа́е; см. окружа́ть;

2. прил. навако́льны;

окружа́ющий мир навако́льны свет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сочу́вствующий

1. прич. які́ (што) спачува́е; які́ (што) спагада́е;

2. прил. спачува́льны; спага́длівы;

3. сущ. спачува́ючы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стеня́щий книжн.

1. прич. які́ (што) сто́гне, які́ (што) е́нчыць; см. стена́ть;

2. прил. сто́гнучы, падо́бны на стогн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

торгу́ющий

1. прич. які́ (што) гандлю́е; які́ (што) таргу́е; см. торгова́ть;

2. прил. гандлёвы;

торгу́ющие организа́ции гандлёвыя арганіза́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трын-трава́ в знач. сказ., прост. хоць бы што;

ему́ всё трын-трава́ яму́ ўсё хоць бы што.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уследи́ть сов.

1. (устеречь) упільнава́ць (каго, што), дапільнава́ць (каго, што);

2. перен. (не упустить из внимания) усачы́ць, дасачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усле́живать несов.

1. (устерегать) упільно́ўваць (каго, што), дапільно́ўваць (каго, што);

2. перен. (не упускать из внимания) усо́чваць, дасо́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уча́ствующий

1. прич. які́ (што) удзе́льнічае; які́ (што) прыма́е (бярэ́) удзе́л; см. уча́ствовать;

2. сущ. удзе́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́ўг

‘тое, што ўзята ў пазыку’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́ўг даўгі́
Р. до́ўгу даўго́ў
Д. до́ўгу даўга́м
В. до́ўг даўгі́
Т. до́ўгам даўга́мі
М. до́ўгу даўга́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэтрытафа́г

‘жывёла або пратыст, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі, што гніюць’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэтрытафа́г дэтрытафа́гі
Р. дэтрытафа́га дэтрытафа́гаў
Д. дэтрытафа́гу дэтрытафа́гам
В. дэтрытафа́га дэтрытафа́гаў
Т. дэтрытафа́гам дэтрытафа́гамі
М. дэтрытафа́гу дэтрытафа́гах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)