Му́віць ’гаварыць’ (брасл., ДАБМ, к. 320). З польск. mówić ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Се́ўкаць ‘гаварыць (злосна)’ (ТС). Няясна, параўн. сяўрэкаць ‘тс’, ся́ўкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verblümt

1.

a іншасказа́льны, завуалява́ны, прыхава́ны

2.

adv

~ spréchen* — гавары́ць намёкамі, намяка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Komplimént

n -es, -e кампліме́нт, пахвала́

~e máchen — гавары́ць кампліме́нты; ве́тліва раскла́няцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

láuten

vi

1) гуча́ць

2) гавары́ць, све́дчыць

das Gesétz láutet — зако́н гаво́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

rätseln

vi

1) адга́дваць, спрабава́ць адгада́ць; ро́зуму не дабіра́ць

2) гавары́ць зага́дкамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zúngenfertigkeit

f -, -en уме́нне до́бра гавары́ць; разм. языка́тасць, гаварлі́васць, спрыт на язы́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Трындзе́ць ‘многа гаварыць аб чымсьці нязначным; хлусіць’ (Мілк. Сл., Аляхн.), трындзе́ць, трындзі́ць ‘вярзці, гаварыць глупствы’ (Васільковая сп., Вушац. сл.), трындзі́ць ‘хутка гаварыць абы-што’ (Сцяшк. Сл.), ‘вярзці’ (слонім., Жыв. НС), трындзі́ць, тырындзі́ць ‘пустасловіць, гаварыць абы-што’ (Скарбы), трыньді́ты ‘многа гаварыць, балбатаць’ (Клундук), сюды ж дэвербатывы трында́ ‘пустамалот, балбатун’, ‘балбатлівы чалавек’ (там жа), тры́нда ‘хлус, падманшчык’ (Аляхн.). Параўн. укр. дыял. три́ндати ‘трасці адзенне на сабе, ісці трасучыся’, рус. тры́ндить ‘гаварыць, навязліва паўтараць, балбатаць; распускаць плёткі’, польск. дыял. tryndać ‘круціцца, не сядзець на месцы, блытацца пад нагамі’, каш. trińdać ‘таптаць’, ‘збіваць масла’. Утворана на базе гукапераймальнага тры́нды (прыпеў), параўн.: Tryndy baba, tryndy dzied, / Zdochla baba, zdochnie dzied! (Федар., 6, 64), гл. трынды, трынды-рынды. Параўн. меркаванне пра паралельныя «звонкія» варыянты дрындаць (гл. дрындушка), польск. dryndać ‘цягнуцца, трасціся на возе’, славац. дыял. drindať ‘бегчы, тупацець’ (SEK, 5, 169). Гл. Брукнер, 99 (памылкова звязвае з tryny ‘апілкі’), ЕСУМ, 5, 639; Арол, 4, 110. Параўн. таксама трандзіць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спо́ўксмен

(англ. spokesman, ад speak = гаварыць + man = чалавек)

прадстаўнік якой-н. афіцыйнай асобы, які публічна выражае яе пазіцыю па тых ці іншых пытаннях.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

зага́дка ж Rätsel n -s, -;

адгада́ць зага́дку ein Rätsel lösen;

загада́ць зага́дку ein Rätsel áufgeben*;

гавары́ць зага́дкамі in Rätseln spréchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)