перацярпе́ць, ‑цярплю, ‑церпіш, ‑церпіць; зак.

1. што. Перажыць, перанесці, выцерпець усё, многае. Перацярпець усе нягоды. □ Пройдзе ўсё... Не плачу, Ўсё перацярплю, Веру я: што ўбачу Тых, каго люблю. А. Александровіч. Спачатку давялося перацярпець боль няўдач. «ЛіМ». // Церпячы, пераадолець, знесці што‑н.; пацярпець які‑н. час. Перацярпець спакусу. □ Галай стаяў, абапёршыся аб сцяну. Хацелася піць. «Перацярплю. Адправяць у турму, там і нап’юся...» Асіпенка.

2. чаго і без дап. Зазнаць шмат пакут, гора і пад. Колькі ён перацярпеў за свой век!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэх, ‑а, м.

1. Уст. У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — гарадская арганізацыя рамеснікаў адной прафесіі. Да нашых часоў дайшлі статуты цэхаў металістаў, краўцоў, шаўцоў, муляраў. «Полымя».

2. Асноўнае вытворчае падраздзяленне прамысловага прадпрыемства. Друкарскі цэх. Кацельны цэх. □ На заводзе закрылі ўсе цэхі, дзе вырабляліся электрапрыборы для ўжытку. Шамякін. Павіншавалі мы яго І па-ранейшаму, папросту. Калегі цэха аднаго, Дзялілі радасць, боль і роздум. Гілевіч. // Памяшканне, дзе размяшчаецца такое падраздзяленне. Для ўліку расходу электраэнергіі ў цэхах устаноўлены лічыльнікі. «Звязда».

[Ням. Zeche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціша́ць, сці́шыць, сці́шваць

1. (зрабіць больш павольным) verlángsamen vt, verzögern vt, áufhalten* vt;

2. (супакоіць) berúhigen vt, beschwíchtigen vt, zur Rúhe bríngen*; besänftigen vt (супакоіць);

3. (аслабіць) berúhigen vt; stíllen vt, líndern vt, míldern vt (боль і г. д)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Obsequium amicos, veritas odium parit

Падатлівасць стварае сяброў, а праўда спараджае нянавісць.

Уступчивость (угодливость) создает друзей, а правда порождает ненависть.

бел. Праўда вочы коле. За праўду людзі злуюць. Праўда ‒ як соль у вочы. Скажы праўду — нажывеш ворага.

рус. Правда глаза колет. Правдою жить ‒ от людей отбыть, неправдою жить ‒ Бога прогневить. Правду говорить ‒ друга не нажить. Говорить правду ‒ потерять дружбу. Правда, как оса, лезет в глаза. Правду говорить ‒ многим досадить. Правда рогатиной торчит. Правда, что цепная собака.

фр. Il n’y a que la vérité qui blesse (Ранит только правда). La vérité crève les yeux (Правда глаза колет).

англ. Flattery gains friends, but truth enemies (Лесть завоёвывает друзей, правда ‒ врагов).

нем. Wahrheit tut der Zunge weh (Правда причиняет боль языку). Wahrheit bringt Haß (Правда приносит ненависть).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Laeditur urbanus, non claudicat inde Romanus

Пакалечыў сабе нагу Урбан, але не кульгае з-за гэтага Раман.

Повредил себе ногу Урбан, но не хромает из-за этого Роман.

бел. Чужая болька не баліць. Што дразду па чужому гнязду. На чужой шкуры і вала спёк бы, а на сваёй ‒ і камара не заб’е.

рус. За чужою щекою зуб не болит. Чужая болячка в боку не сидит. По чужой шкуре не больно. Чужое горе не болит. Чужая слеза ‒ вода/что с гуся вода. Чужая беда ‒ людям смех.

фр. Mal d’autrui n’est que songe (Чужая беда ‒ только сон).

англ. He jests at scars that never felt a wound (Указывает на шрамы тот, у кого не было ран).

нем. Fremder Schmerz geht nicht ans Herz (Чужая боль не доходит до сердца).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Калоць 1 ’датыкаючыся чым-н. вострым, выклікаць боль; утыкаючы што-н. вострае, рабіць дзірку, адтуліну ў чым-н., праколваць’, ’бадаць, пароць (рагамі); забіваць чым-н. вострым (свіней)’, ’рассякаць на часткі; расшчапляць, раздрабняць’ (ТСБМ). У гаворках адзначаюцца значэнні ’датыкаючыся вострым, выклікаць боль і да т. п.’ (Бяльк., Касп., Нас., Сержп. Прымхі, Яруш.), ’забіваць свінню’ (Сержп. Прымхі), ’забіваць (рыбу) васцямі’ (полац., З нар. сл.), ’рассякаць на часткі, расшчапляць’ (Радч., Юрч.); у форме калоцца ’бадацца’ адзначаюць Мат. Гом.; калоць ’бадаць; забіваць; адчуваць востры боль, шчапаць’ (Сл. паўн.-зах.), калоць ’расшчапляць, калоць дровы; біць рагамі’ (ТС). У іншых мовах: укр. колоти ’калоць, бадаць, забіваць’, ’калоць свіней; расшчапляць, калоць дровы’, рус. колоть ’калоць; раздрабляць; забіваць свіней; калоць дровы і да т. п.’, у гаворках яшчэ і ’бадаць’, ’жаліць’. Польск. kłuć ’калоць; праколваць чым-н. вострым; раніць вочы’, ст.-польск. таксама ’змагацца на турніры’, літар. і дыял. ’забіваць (свінню) і інш.’, ’расшчапляць, калоць дрэве’ і цікавае ў Ліндэ, дыял. ’прарастаць’ (у Карловіча, 2, 377: «Pszenierka się kole»). Шэраг польск. значэнняў (гл. Слаўскі, 2, 275) безумоўна пад беларускім уплывам, параўн. адпаведныя спасылкі ў Карловіча, там жа, в.-луж. kłóć ’калоць; расшчапляць і да т. п.’, н.-луж. kłojś у падобных значэннях, чэш. kłáti ’калоць, забіваць; змагацца на турніры’, чэш. мар. ’бадаць; расшчапляць’, славац. klať ’забіваць (свіней)’, славен. kláti ’калоць; расшчапляць; біць; забіваць; кусаць; мучыць і да т. п.’, серб.-харв. кла́ти ’забіваць; мучыць; калоць; кусаць і да т. п.’, макед. колам ’забіваць, мучыць’, балг. коля ’пераразаць горла або адразаць галаву жывёле, калоць’, дыял. ’разразаць’, ст.-слав. клати ’заколваць, забіваць’. Узнаўляецца прасл. kolti з відавочна даўняй дыферэнцыяцыяй значэнняў на базе ’калоць (біць, датыкацца чым-небудзь вострым’, што давала і ’расшчапляць’ і ’забіваць’ (адкуль ’мучыць’ і інш.), гл. Слаўскі, 2, 275, дзе шырока прыводзіцца ранейшая літаратура. З і.-е. адпаведнікаў звычайна прыводзяць літ. kálti ’каваць, выдзёўбваць’ (цікава, што адпаведнае да слав. kovati літ. káuti мае значэнні ’біць, забіваць’ зусім не кавальскія тэрміны), лат. kalt ’біць’; з улікам іншых і.-е. форм узнаўляюць і.-е. kol параўн. БЕР, 2, 564.

Кало́ць 2 ’свідраваць’ (Юрч.). Адпаведнікаў да гэтай лексемы як быццам няма. Магчыма, мясцовы наватвор на базе калоць ’праколваць дзірку’, адкуль ’рабіць дзірку’ > ’свідраваць’.

Кало́ць 3 у выразе калоць‑калоць ’ківаць з боку на бок, патрасаючы’ (Нік. Напаў.), да калаціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сці́шваць несов.

1. (о звуках) ослабля́ть;

2. (делать медленнее) замедля́ть;

3. (делать слабее по силе проявления) умеря́ть, убавля́ть;

4. (усмирять) унима́ть; (заставлять быть спокойным — ещё) успока́ивать;

5. (боль) успока́ивать, унима́ть;

6. (сдерживать, подавлять) унима́ть;

1-6 см. сці́шыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

цярпе́ць

1. (боль, холад і г. д.) léiden* vt, ertrágen* vt;

цярпе́ць боль Schmérzen ertrágen*;

2. (набрацца цярпення) sich gedúlden, sich mit Gedúld wáppnen;

3. (дапускаць) dúlden vt, léiden* vt; sich (D) etw. gefállen lássen*;

гэ́та не це́рпіць адкла́ду das dúldet kéinen Áufschub;

4. (страту і г. д.) léiden* vt, erléiden* vt;

цярпе́ць паражэ́нне éine Níederlage erléiden* [davóntragen*]; éine Schláppe erléiden*;

цярпе́ць няўда́чу éinen Mísserfolg háben;

не цярпе́ць каго-н j-n nicht léiden [áusstehen, ertrágen] können*;

час не це́рпіць die Zeit drängt;

спра́ва не це́рпіць die Sáche hat Éile

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

grief

[gri:f]

n.

1) боль -ю m., сму́так -ку m.; сум -у m., скру́ха, туга́ f., жа́льба f.

2) го́ра n., бяда́ f., цярпе́ньні pl.

to come to grief — папа́сьці ў бяду́; пацярпе́ць няўда́чу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

kill

[kɪl]

1.

v.t.

1) забіва́ць; рэ́заць

2) зьнішча́ць, ліквідава́ць

to kill a bill — правалі́ць зако́напрае́кт

3) марнатра́віць

to kill time — ба́віць час

4) заглуша́ць (мато́р)

5) заглуша́ць, супако́йваць (боль)

2.

adj.

забо́йчы, сьмяро́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)