1. Удзельнік народна-вызваленчай барацьбы на Правабярэжнай Украіне і поўдні Беларусі супраць польска-шляхецкага прыгнёту ў 18 ст.
2. Салдат асобых конных часцей контррэвалюцыйнай Цэнтральнай украінскай рады, а таксама розных контррэвалюцыйных атрадаў Пятлюры і Скарападскага ў перыяд грамадзянскай вайны 1918–20 гг. І вось разбіты гайдамакі, Пятлюра ледзь уцёк.Броўка.
[Тур. haydamak.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капры́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Свавольны, наравісты, з капрызамі. Капрызнае дзіця. Капрызны чалавек.// Які выражае капрыз. Капрызны голас. Капрызны твар. □ [Акушэрка] сустракала Сяргея больш стрымана, крывячы ў ледзь прыкметнай усмешцы.. капрызны маленькі рот.Сіўцоў.
2.перан. Поўны нечаканых перамен, выпадковасцей; няўстойлівы. Капрызны лёс. Капрызнае надвор’е. □ Нёман стромкі, капрызны, а па ім — плыты, бясконца плыты...Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́рсі, ‑яў; адз.няма.
1.Уст., паэт. Грудзі (у чалавека). Юнак той — прапаршчык Дзяжа. У росце мерны, цёмна-русы, Шырокі ў персях і плячах.Колас.
2. Грудзі (у каня). Конь, разгарачаны галопам, захроп, ледзь не па самыя персі прасадзіўшы тонкія ногі ў снег.Паслядовіч.Сцяпан аброццю прыціснуў галаву каня да персяў.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руды́, ‑ая, ‑ое.
Рыжа-карычневы. І ўсё ў гэтым чалавеку было рудым — і яркая каўбойка і калматая чупрына, і густыя калючыя бровы.Лынькоў.Хлопцы ўбачылі, як вялікая рудая вавёрка ледзь справілася ўскочыць на тоўстую елку.Ваданосаў.Па берагах канала ляжалі высокія бясформенныя груды рудой балотнай зямлі.Краўчанка.
•••
Загінуў як рудая мышгл. загінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утра́тны, ‑ая, ‑ае.
Стратны. — Багаты які кірмаш, — сказаў Алесь. — Багаты, — адказаў Кастусь. — Толькі ўтратны. Бацька казаў, што летась ледзь прадалі пятую частку ўсяго завезенага.Караткевіч./узнач.наз.утра́тнае, ‑ага, н.Адзін з гасцей параіў быў праз суд спагнаць з Грамабойчыка ўтратнае.Крапіва.Ужо, каб вяселле раскідаць, трэ было ўтратнае вярнуць.Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экзамена́тар, ‑а, м.
Той, хто прымае экзамен, ацэньвае веды тых, хто яго здае. Асабліва радавала яго [Лабановіча] тая акалічнасць, што экзаменатарам назначаўся не інспектар народных вучылішч, сухі і бяздушны чынуша, а выкладчык, які ў свой час быў таксама настаўнікам пачатковай школы.Колас.Вазьміце білецік, — ледзь кіўнуў галавой строгі, з рудой бародкай экзаменатар.Аношкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obscure
[əbˈskjʊr]1.
adj.
1) няя́сны, ма́ла зразуме́лы, незразуме́лы
an obscure style of writing — няя́сны стыль піса́ньня
2) няве́дамы; малава́жны, нязна́чны
an obscure little village — мала́я няве́дамая вёсачка
an obscure poet — няве́дамы паэ́т
an obscure position — малава́жнае стано́вішча
3) схава́ны, ледзь ба́чны
an obscure path — ледзь ба́чная сьце́жка
4) невыра́зны, няя́сны
an obscure form — невыра́зная фо́рма
obscure sounds — няя́сныя гу́кі
5) цёмны, цьмя́ны
an obscure corner — цёмны кут
2.
v.
1) засланя́ць; закрыва́ць, загараджа́ць сабо́ю
2) зацьмі́ць
Clouds obscured the sun — Хма́ры зацьмі́лі со́нца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прызна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.
1.каго-што, у кім-чым і каго-што. Пазнаць па знешніх прыметах.
П. у сустрэчным старога знаёмага.
Яяе ледзь прызнала: так яна пастарэла.
2.што. Дапусціць рэальнасць, наяўнасць чаго-н., згадзіцца лічыць законным што-н.
П. чые-н. правы.
П. свае памылкі.
3.каго-што кім-чым або за каго-што. Палічыць, зрабіць якое-н. заключэнне пра каго-, што-н.
П. сваім важаком (за важака). Урач прызнаў яго здаровым.