Verbum

анлайнавы слоўнік

stop² [stɒp] v.

1. спыня́ць; спыня́цца; затры́мліваць; затры́млівацца

2. перастава́ць, сціха́ць;

Has it stopped raining yet? Дождж ужо пераста́ў (ісці)?

3. спыня́ць, перарыва́ць, прымуша́ць змо́ўкнуць;

4. перашкаджа́ць, стры́мліваць;

stop smb. doing smth. стры́мліваць каго́-н. ад яко́й-н. дзе́йнасці;

What is stop ping you? Што табе перашкаджае?

5. infml спыня́цца, гасцява́ць (нядоўга);

stop with smb. гасцява́ць у каго́-н.;

stop behind застава́цца апо́шнім

6. спыня́ць, блакі́раваць, перагаро́джваць;

stop one’s ears затыка́ць ву́шы;

stop teeth пламбава́ць зу́бы;

stop a bottle закарко́ўваць бутэ́льку;

stop smb.’s mouth затыка́ць каму́-н. рот (перан.);

stop a wound спыня́ць кровацячэ́нне з ра́ны

7. утры́мліваць, вылі́чваць; ураза́ць, урэ́зваць (выплату грошай)

8. ста́віць зна́кі прыпы́нку

9. sport адбіва́ць мяч (пра крыкет), блакі́раваць удар (пра бокс)

♦

stop at nothing ні пе́рад чым не спыня́цца;

stop short/dead рэ́зка спыні́цца;

stop smb. short рэ́зка перарва́ць каго́-н.

stop away [ˌstɒpəˈweɪ] phr. v. адсу́тнічаць;

stop away from a lecture адсу́тнічаць на ле́кцыі;

stop away from school не хадзі́ць у шко́лу

stop by [ˌstɒpˈbaɪ] phr. v. захо́дзіць, забяга́ць, загля́дваць (да каго-н.)

stop down [ˌstɒpˈdaʊn] phr. v. затыка́ць, закарко́ўваць (бутэльку)

stop in [ˌstɒpˈɪn] phr. v. BrE, infml сядзе́ць до́ма

stop off [ˌstɒpˈɒf] phr. v. (at/in) спыня́цца ў даро́зе, рабі́ць прыпы́нак

stop out [ˌstɒpˈaʊt] phr. v.

1. праця́гваць забасто́ўку

2. AmE браць акадэмі́чны адпачы́нак/во́дпуск

stop over [ˌstɒpˈəʊvə] phr. v. (in) рабі́ць прыпы́нак падча́с падаро́жжа;

We’ll stop over in Rome for an hour. Мы спыніліся ў Рыме на гадзіну.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глядзе́ць несов., в разн. знач. смотре́ть, гляде́ть;

г. на не́ба — смотре́ть (гляде́ть) на не́бо;

г. п’е́су — смотре́ть пье́су;

~дзі́, не павалі́ся — смотри́ (гляди́), не упади́;

◊ ~дзі́ ў мяне́ — смотри́ у меня́;

во́ўкам г. — во́лком смотре́ть;

г. на рэ́чы про́ста — смотре́ть на ве́щи про́сто;

со́рам на свет г. — сты́дно в глаза́ лю́дям смотре́ть;

г. сме́рці ў во́чы — смотре́ть сме́рти в глаза́;

на свет г. не хо́чацца — на свет не гляде́л бы;

г. праз па́льцы — смотре́ть сквозь па́льцы;

г. няма́ на што — смотре́ть не́ на что;

г. у во́чы каму-небудзь — смотре́ть в глаза́ кому-л.;

г. у зу́бы — (каму) смотре́ть в зу́бы (кому);

г. у рот — (каму) смотре́ть в рот (кому);

г. у магі́лу — смотре́ть в моги́лу;

г. ко́са — (на каго, што) смотре́ть ко́со (на кого, что);

гле́дзячы па абста́вінах — смотря́ по обстоя́тельствам;

на ноч гле́дзячы — на́ ночь гля́дя;

г. у ко́рань — смотре́ть в ко́рень;

г. пра́ма ў во́чы — смотре́ть пря́мо в глаза́;

г. у кусты́ — смотре́ть в кусты́;

як у ваду́ глядзе́ў — как в во́ду гляде́л (смотре́л);

г. чужы́мі вача́мі — смотре́ть чужи́ми глаза́ми;

во́чы б мае́ не глядзе́лі — глаза́ бы мои́ не смотре́ли (не ви́дели);

г. адны́м во́кам — смотре́ть одни́м гла́зом;

расці́ на лес гле́дзячы — расти́ на лес гля́дя;

г. кра́ем во́ка — смотре́ть кра́ем гла́за;

г. пі́льным во́кам — смотре́ть (гляде́ть) во все глаза́ (в о́ба гла́за);

г. з надзе́яй — смотре́ть с наде́ждой;

куды́ во́чы глядзя́ць — куда́ глаза́ глядя́т;

г. пра́ўдзе ў во́чы — смотре́ть пра́вде в глаза́;

г. праз ружо́выя акуля́ры — смотре́ть сквозь ро́зовые очки́;

г. (на каго) зве́рху ўніз — смотре́ть (на кого) све́рху вниз;

г. вялі́кімі вача́мі — смотре́ть больши́ми глаза́ми;

г. са сваёй звані́цы — смотре́ть со свое́й колоко́льни;

не г. ні бо́ка, ні во́ка — погов. почём зря;

як во́ўка ні кармі́, а ён усё ў лес глядзі́ць — посл. как во́лка ни корми́, он всё в лес смо́трит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трепа́ть несов.

1. (развевать) развява́ць; (рвать) рваць; (мотать) матля́ць; (трясти) трэ́сці; (тормошить) тармасі́ць; (дёргать) ту́заць; (волосы и т. п.) перабіра́ць, кудла́ціць; (за волосы — в наказание) цяга́ць;

ве́тер тре́плет её пла́тье ве́цер развява́е (рве) яе́ суке́нку;

шква́лом тре́плет паруса́ шква́лам рве (матля́е, развява́е) ве́тразі;

лиса́ тре́плет ку́рицу ліса́ тармо́сіць ку́рыцу;

ве́тром тре́плет гри́ву ве́трам развява́е гры́ву;

трепа́ть кого́-л. за́ волосы цяга́ць (ту́заць) каго́-не́будзь за валасы́;

2. (о костюме, обуви и т. п. — рвать) разг. трапа́ць, драць, дзе́рці; бузава́ць;

он бы́стро тре́плет оде́жду ён ху́тка трэ́пле (дзярэ́, бузу́е) адзе́нне;

3. (о лихорадке) разг. трэ́сці;

4. (похлопывать) ля́паць, паля́пваць;

на́чал трепа́ть по плечу́ пача́ў ля́паць (паля́пваць) па плячы́;

5. (лён, пеньку) трапа́ць;

6. (поносить) разг. бузава́ць;

и́мя его́ постоя́нно тре́плют імя́ яго́ заўсёды бузу́юць;

◊

трепа́ть не́рвы не́рвы ту́заць; вантро́бы ад’яда́ць (пераяда́ць); духі́ дастава́ць;

трепа́ть языко́м мянці́ць (мало́ць) языко́м; язы́к аб зу́бы біць; языко́м ла́пці пле́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ірва́ць ¹ і рваць ¹, (і)рву, (і)рвеш, (і)рве; (і)рвём, (і)рвяце; незак., каго-што.

1. З сілай выхопліваць, рэзкім рухам вырываць, зрываць. Ножык, шапку з крыкам [людзі] З рук маіх ірвуць. Бядуля. У комінах вятры раўлі да рання, Ірвалі дахі, білі, што ў званы. Астрэйка. // Аддзяляць, адрываць ад сцябла, галінак (кветкі, плады і пад.). Ірваць яблыкі. □ Нагнуўшыся нізка-нізка, Люба краскі рвала, пляла вяночак. Мурашка. Адам ішоў памалу, .. ірваў жытнія каласы, выбіраў адтуль малочныя зярняткі і дробненька іх перажоўваў. Нікановіч. // Убіраць з поля, вырываючы з коранем (пра лён, каноплі і пад.). На славу вырас даўгунец! Але столькі работы... Закончыць ірваць. Абабіць. Спяшацца слаць. Мыслівец. Лубін ірвалі і вязалі ў снапы. Ермаловіч. // Выдаляць хірургічным шляхам (пра зубы). Ірваць старыя карані.

2. Рэзкім рухам раздзяляць на часткі; разрываць. Ірваць паперу. Ірваць ніткі. □ Да свята пасылку шле дзецям яна, Ірве на ўпакоўку сшытак. Лось. // перан. Спыняць, разрываць (адносіны, сувязі і пад.).

3. Кусаць, грызці (пра драпежных жывёл). Мурза.. з гучным гаўканнем накінулася на мядзведзя і давай ірваць яго зубамі за заднія ногі. Бядуля. Тарыел убачыў доўгае цела, .. бурую поўсць Мітрафанавага сабакі, які рваў за горла вялікага плямістага звера. Самуйлёнак.

4. Разбураць, узрываць што‑н. з выбухам. Партызанскі атрад «За Радзіму» наносіў удары па ворагу, ірваў чыгункі, граміў гарнізоны паліцыі. Жычка. Лёд ірвуць на Заходняй Дзвіне — Падпіраюць неба слупы ледзяныя. Барадулін. // перан. Рэзка парушаць цішыню, змрок і пад. [Гулкія выбухі] рвалі перадранішнюю цішыню, абуджалі трывогу і смутак. Карпаў.

5. безас.; перан. Разм. Імкнуць куды‑н., да каго‑, чаго‑н. Нешта само рвала .. [Кацярыну] наперад. Якімовіч.

6. Разм. Нарываць. Палец ірве. // безас. Пра рэзкі, пякучы боль. Зуб ірвала ўсю ноч.

7. Разм. Хутка і многа рабіць. [Касперскі:] Значыць, будзе [Бондар] з хлебам. Цяпер ён пойдзе рваць! Моцны чалавек! Гурскі. // Хутка, парывіста імчаць, бегчы. Варшаўскі злосна сцёбае пугай жарабца, той з месца рве галопам. Жычка. // Бурна, інтэнсіўна праяўляцца (пра сілы прыроды). Вецер ірве. Бура рве.

•••

Ірваць бакі (жываты) — моцна смяяцца, заходзіцца ад смеху.

Ірваць горла (глотку) — тое, што і драць горла (глотку) (гл. драць).

Ірваць жылы (кішкі, пуп) — цяжка працаваць, надрывацца на якой‑н. рабоце.

Ірваць з зубоў — сілаю адбіраць у каго‑н. што‑н.

Ірваць з рук — купляць нарасхват.

Ірваць на сабе валасы — быць у адчаі; моцна перажываць, дакараць сябе.

Ірваць на часткі каго — не даваць спакою каму‑н., бесперапынна турбуючы справамі, даручэннямі і пад.

ірва́ць ² і рваць ², (і)рве; безас. незак., каго.

Разм. Ванітаваць. Галя казінага малака не ела. Як толькі паднясе к роту — ірваць верне. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае пачуццё страху. Страшны сон. Страшная гісторыя. □ А калі ўздымаецца бура, асабліва ўвосень, страшным робіцца наша возера. Яно бурліць і бушуе, як кіпень. Чарнышэвіч. / Пра выраз твару, вачэй і пад. Вочы Марты зрабіліся круглыя і страшныя. Бядуля. Я глянуў у вочы рабому .. Твар яго быў страшны, вочы лютыя. Якімовіч. Нібы загіпнатызаваны страшным поглядам Шыбянкова,.. [Цімафей Міронавіч] не мог адарваць ад яго сваіх вачэй. Зарэцкі. / у знач. наз. стра́шнае, ‑ага, м. З кожным крокам зубра ў Юркавых грудзях нешта халадзела. Ён чакаў страшнага. Аляхновіч. // Які выклікае пачуццё страху сваёй небяспечнасцю. Страшная дарога. Страшная хвароба. □ [Юзя:] — Вы [Лямант] страшны, бессардэчны. Вы ж не чалавек! Чорны. Не такі чорт страшны, як яго малююць. З нар. // Адзначаны падзеямі, здарэннямі, якія наганяюць страх (пра час). Вораг пачаў насядаць на Палессе .. Гэта быў час страшны і цяжкі. Чорны. І вось перамянілася жыццё .. Толькі касцёл застаўся, як напамінак аб страшным мінулым. Чарнышэвіч. Страшны час быў тады — адзінота, мужчыны ўсе на «мікалаеўскай» вайне. Брыль. Ах, страшны, страшны быў год гэты. Цётка.

2. Які выклікае непрыемныя пачуцці, уражвае сваім трагізмам; цяжкі. [Пан Мазурскі] быў чалавек-звер, народжаны страшным прыгонніцкім ладам. Якімовіч. Вестку, балючую і страшную, нечакана прынёс Яўхім са слязамі ў вачах. Пестрак. Страшны малюнак уставаў перад вачыма. Мурашка. // Які прыносіць пакуты (пра пачуцці, думкі, перажыванні чалавека). Свідравала мозг гэтая страшная думка, і ў той жа час у галаве борзда, борзда складаўся план дзеяння. Колас. — Немцы... — мільганула страшная думка. І .. [Міколка] не глядзеў на іх, не хацеў глядзець, пакуль не зніклі іх цяжкія крокі. Лынькоў. // Вельмі дрэнны, цяжкі (пра характар і пад.). [Барыс:] — Страшны характар у цябе, Галя. Скрыган. // Худы, змучаны, змораны (пра чалавека). Страшны і худы сядзеў Палікар у сваёй хаце. Чорны. Іван быў страшны: яшчэ больш ссутулены, бледны, у пашарпаным адзенні. Брыль.

3. Разм. Вельмі вялікі або вельмі моцны па сіле, глыбіні, інтэнсіўнасці праяўлення. У муках страшных дачакаўся Машэка першых дзён вясны. Купала. Два страшныя выбухі .. скаланулі паветра. Брыль. [Вялічка] адчуў страшны голад. Ён не разбіраў, што еў, яго зубы гатовы былі скрышыць камень. Чорны. [Лаялі] з усёй яскравасцю зразумеў, што яго ў жыцці напаткала страшнае, непаўторнае гора і што жыццё яго не будзе больш такім простым. Чарнышэвіч. / Пра з’явы прыроды. Страшную людзі цярпелі зіму: Дзіка мяцеліцы вылі. Купала. [Вера:] — Сам заўсёды напрошваўся [Каравай] на спатканні, бегаў да мяне ў самую страшную завіруху. Паслядовіч. / Пра пачуцці, перажыванні, стан. І страшны неспакой, так нявыкананых жаданняў і мэтаў — назаўсёды ляглі на твар [маці] страшнай застыласцю. Чорны. // Грубы. Мужчыны .. лаяліся страшнымі словамі, каб аблягчыць душу. Шамякін.

•••

Страшны суд гл. суд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язы́к^I м.;

1. анат. язы́к, -ка́ м.;

2. (удлинённая, подвижная часть чего-л.) язы́к, -ка́ м.; (колокола — ещё) сэ́рца, -ца ср.;

языки́ пла́мени языкі́ по́лымя;

3. кул. язы́к, -ка́ м.;

◊

дли́нный язы́к язы́к з-за зубо́ў выбіва́ецца; язы́к да пят; рот наро́схрыст, язы́к на плячо́;

прикуси́ть язы́к зу́бы сцяць; гу́бы стулі́ць; язы́к зашы́ць;

язы́к хорошо́ подве́шен язы́к гла́дка хо́дзіць; гаво́рыць як ма́кам сы́пле;

язы́к пло́хо подве́шен языка́ няма́; язы́к без кле́ю ме́ле;

что у тре́звого на уме́, то у пья́ного на языке́ посл. галава́ не ве́дае, што язы́к апаве́дае; што цвяро́зы ду́мае, п’я́ны ска́жа; мало́е і п’яно́е пра́ўду ска́жуць;

язы́к без косте́й язы́к як калаўро́так; язы́к па-за вушшу́ хо́дзіць; пытлю́е як млын;

язы́к мой — враг мой посл. язы́к у ро́це, як чорт у бало́це; языку́ дай во́лю — завядзе́ ў няво́лю; свой язы́к го́ршы за ліхо́га суседа;

язы́к не лопа́тка, зна́ет, что сла́дко погов. язы́к не кало́дка, ве́дае, што сало́дка;

о́стрый на язы́к спры́тны на язы́к; язы́к як бры́тва;

типу́н тебе́ на язы́к ціпу́н (скулу́, стрык) табе́ на язы́к;

язы́к проглоти́л язы́к праглыну́ў, цяля́ты язы́к аджава́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gęba

gęb|a

ж.

1. разм. рот;

słuchać z rozdziawioną ~ą — слухаць з разяўленым ротам;

2. груб. морда, мурло;

3. (у жывёлы) пыса; пашча;

być mocnym w ~ie — быць вострым (лёгкім, бойкім) на язык; язык гладка ходзіць; гаворыць як макам сыпле; язык як у адваката;

gospodarz całą ~ą разм. сапраўдны гаспадар;

na ~ie wypisane — на твары напісана;

na ~ę — на словах; вусна;

uwierzyć na ~ę — паверыць на слова;

o suchej ~ie — надгаладзь; галаднавата;

~ę sobie kim wycierać — абгаворваць каго;

nie ma co do ~y włożyć — няма чаго есці;

nie ma do kogo ~y otworzyć — няма з кім слоўцам перакінуцца; няма з кім паразмаўляць;

mieć niewyparzoną ~ę — быць нястрыманым на язык; мянціць языком; язык аб зубы біць;

stulić ~ę — прытрымаць язык; змоўкнуць;

upadać na ~ę разм. падаць з ног (ад стомы);

zapomnieć języka w ~ie — язык праглынуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

смотре́ть несов.

1. глядзе́ць; пазіра́ць;

смотре́ть на не́бо глядзе́ць (пазіра́ць) на не́ба;

смотре́ть пье́су глядзе́ць п’е́су;

2. (на кого, на что, как на… — относиться каким-л. образом) глядзе́ць;

он смо́трит на это как на наруше́ние зако́на ён глядзі́ць на гэ́та як на парушэ́нне зако́на;

3. (осматривать) агляда́ць;

смотре́ть больно́го агляда́ць хво́рага;

4. перен. (наблюдать, присматривать) глядзе́ць, нагляда́ць (за кім, за чым, каго, што); дагляда́ць (каго, што);

смотре́ть за поря́дком глядзе́ць (нагляда́ць) за пара́дкам;

смотре́ть за детьми́ глядзе́ць за дзе́цьмі, дагляда́ць (глядзе́ць) дзяце́й;

5. (быть обращённым куда-л.) выхо́дзіць; (о жерлах орудий) быць паве́рнутымі;

о́кна смо́трят в сад во́кны выхо́дзяць у сад;

6. (показываться откуда-л.) глядзе́ць, выгля́дваць;

из-за туч смотре́ло со́лнце з-за хмар глядзе́ла (выгля́двала) со́нца;

7. (виднеться) відне́цца; (выглядывать) выгля́дваць, выгляда́ць; (просвечивать) свіці́цца;

8. (выглядеть) выгляда́ць;

он смо́трит геро́ем ён выгляда́е геро́ем;

9. вводн. сл.: смотрю́ ба́чу;

ничего́ вы, смотрю́ я, не понима́ете нічо́га вы, ба́чу я, не разуме́еце;

10. в знач. повелит. накл.: смотри́, смотри́те глядзі́, глядзі́це, бач, ба́чце;

смотри́, не упади́ глядзі́, не павалі́ся;

смотри́ ты, како́й серди́тый! бач ты, які́ зло́сны!;

◊

смотре́ть в о́ба а) глядзе́ць ва ўсе́ во́чы; б) (быть на стороже) быць пі́льным;

смотре́ть сквозь па́льцы глядзе́ць праз па́льцы;

смотре́ть в глаза́, в лицо́ (чему-л.) глядзе́ць у твар (чаму-небудзь);

смотре́ть (чьими-л.) глаза́ми на (что-л.) глядзе́ць (чыімі-небудзь) вача́мі на (што-небудзь);

смотре́ть в ко́рень глядзе́ць у ко́рань;

смотря́ по обстоя́тельствам у зале́жнасці ад абста́він;

смотри́ у меня́ глядзі́ ў мяне́;

смотре́ть больши́ми глаза́ми глядзе́ць вялі́кімі вача́мі (вачы́ма), дзіві́цца;

смотре́ть в гроб (в моги́лу) глядзе́ць у дамаві́ну;

смотре́ть в зу́бы (кому) глядзе́ць у зу́бы (каму);

смотре́ть в рот (кому) глядзе́ць у рот (каму);

смотре́ть с (чьих) рук глядзе́ць з (чыіх) рук;

смотре́ть (на кого) све́рху вниз глядзе́ць (на каго) зве́рху ўніз;

смотре́ть не́ на что няма́ на што глядзе́ць;

смотре́ть с наде́ждой глядзе́ць з надзе́яй;

смотре́ть сквозь ро́зовые очки́ глядзе́ць праз ружо́выя акуля́ры;

смотре́ть сме́рти в глаза́ глядзе́ць сме́рці ў во́чы;

смотре́ть пра́вде в глаза́ глядзе́ць пра́ўдзе ў во́чы;

смотря́ как (где, когда́, како́й и т. п.) гле́дзячы як (дзе, калі́, які́ і да таго́ падо́бнае);

глаза́ бы мои́ не смотре́ли во́чы б мае́ не глядзе́лі;

того́ и смотри́ так і чака́й;

как (сло́вно, бу́дто) в во́ду смотре́л як у ваду́ глядзе́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́сці, ‑вяду, ‑вядзеш, ‑вядзе; ‑вядзём, ‑ведзяце; пр. развёў, ‑вяла, ‑ло; зак., каго-што.

1. Адвесці кожнага на сваё месца. [Мар’я:] — Усіх [дзяцей] ужо развяла па людзях, адзін вось застаўся, меншанькі самы. Шамякін. Брыгадзір развёў [студэнтаў] па хатах. «Работніца і сялянка». // Расставіць па пастах. Развесці вартавых.

2. Разняць, аддзяліць адно ад другога. — Во гэтакі ахапак вяргінь ды руж прынесла, — солтыс развёў рукі і паказаў, які вялікі пук прынесла Ліпачка. Сабаленка. А Рэкс і зубоў не расшчапіў. Ледзьве .. яму вінтоўкаю развялі. Жук. // Адвесці ў розныя бакі часткі чаго‑н., рассунуць, расставіць што‑н. злучанае, самкнутае. Развесці мост. □ І, сеўшы на пень пад зялёнай бярозай, задорна развёў баяніст свой баян. Машара. // Спец. Адагнуць зубы адзін за адным управа і ўлева (пра пілу). // перан. Разлучыць каго‑н., аддаліць аднаго ад другога. Ты была маёй першай каханай, Толькі лёс навекі нас развёў. Ставер. — Сёння ты прынёс порхаўку замест чалавечага носа, а заўтра прыедзеш без нармальнай сківіцы. Сорак два няшчасці! Я вашу .. кампанію хутка развяду. Паслядовіч. // перан. Рассеяць, развеяць, ліквідаваць (бяду, гора і пад.). Каб знала Яніна — устала б, Ляцела к яму, як магла, Да любага сэрца прыпала б І ласкаю гнеў развяла. Чэрня. Чужую бяду рукамі развяду. Прымаўка.

3. Скасаваць чый‑н. шлюб. — Дык скажыце вы мне, Хіба гэта мужчына?! Я прашу нас развесці, Так жыць немагчыма. Кляўко.

4. Апусціўшы ў ваду або іншую вадкасць, распусціць, растварыць; зрабіць раствор. Развесці чарнільны парашок. □ Гэтыя куханы Гінка пякла хто ведае з якой мукі.. Пасыпаны яны былі но цукрам, а папырсканы салодкай вадой, у якой Гінка, напэўна, развяла драбок сахарыну. Корбан. // Дабавіўшы вады або іншай вадкасці, зрабіць слабейшым раствор чаго‑н.; разбавіць. Развесці спірт. Развесці воцат.

5. Вырасціць або выгадаваць у значнай або вялікай колькасці. Развесці карпаў. Развесці кветкі. □ — Думаем на будучы год вінаградную лазу развесці... Пянкрат. — Калі пашанцуе, то і з адной калодкі можна развесці пчолкі, — гаварыў Сёмка. Колас. // Пакласці пачатак якой‑н. справе па вырошчванню, гадоўлі чаго‑н. Развесці кветнік. □ Перасадзіў [садоўнік] з панскага гадавальніка перарослыя дзічкі — прышчэпліваць іх давялося ўжо вышэй галавы, — развёў і свой гадавальнік. Кірэйчык. // Даць распладзіцца, размножыцца чаму‑н. у выніку бяздзейнасці, неахайнасці і пад. — Бадай ты спрогся, стары пень! — лаяліся мужыкі: гэта ж .. [Анісім] расплодзіць такога бруду, што і не акараскацца — заразу развядзе. Колас. — Тваіх спраў, якія ты развёў тут, я прымаць не буду. Будзеш справаздачу даваць у другім месцы, — не гледзячы ў яго бок, адказаў Лазняк. Дуброўскі.

6. Разбараніць каго‑н. Імкліва падышоў [Рыгор] да рабят, якія ўсё пагражалі адзін аднаму, і, узяўшы іх за каўняры, развёў у бакі. Ваданосаў.

7. Распаліць, раскласці (агонь, вогнішча). Пасля дня блукання сышліся [паляўнічыя] ужо ля дамоўкі, развялі касцёр. Ракітны.

8. Разм. У спалучэнні з абстрактным назоўнікам азначае: пачаць рабіць тое, аб чым гаворыцца ў назоўніку. Развесці плёткі. □ — Каб хто толькі ведаў, якую .. [Наўмыснік] развёў дзейнасць. Грамовіч.

•••

Развесці рукі (рукамі) — рухам рук выказаць цяжкасць, безвыходнасць становішча, бяссілле ў вырашэнні якой‑н. справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cut

[kʌt]

1) рэ́заць, разраза́ць

to cut meat — рэ́заць мя́са

to cut one’s finger — парэ́заць па́лец

2) падстрыга́ць (валасы́), стры́гчы, абстрыга́ць, абраза́ць

to cut a hedge — абстры́гчы жывапло́т

3) пілава́ць

to cut timber — пілава́ць бярве́ньне

4) касі́ць; жаць

to cut grass — касі́ць траву́

5) краі́ць (адзе́ньне)

6) сячы́ (з ка́меня), рэ́заць (з дрэ́ва), шліфава́ць, грані́ць (кашто́ўныя камяні́)

7) абраза́ць, скарача́ць

to cut expenses — скараці́ць выда́ткі

8) перасяка́ць, прараза́ць

The brook cuts the field — Ручаёк перасяка́е по́ле

to cut a road through the forest — церабі́ць даро́гу празь лес

9) прастава́ць, ісьці́ напрасткі́

10) прарэ́звацца (пра зу́бы)

11) уда́рыць, секану́ць (пу́гаю)

12) Figur. ра́ніць не́чыя пачу́цьці, укало́ць

The mean remark cut me — Зло́сная заўва́га ўкало́ла мяне́

13) распушча́ць

Gasoline cuts grease and tar — Бэнзы́н распушча́е зма́зку і смалу́

to cut a drink — разьве́сьці напо́й

14) перараза́ць, вылуча́ць

to cut an engine — вы́лучыць мато́р

adj.

1) парэ́заны, скро́ены

2) разьбя́ны, разьблёны, гранёны (шкло, крышта́ль)

3) зьні́жаны, зьме́ншаны

cut rate — зьні́жаная цана́

4) скаро́чаны, перагле́джаны

1) парэ́з, разрэ́з -у m., разрэ́заная ра́на

2) даро́га напрасткі́, скаро́т

3) кава́лак, адрэ́зак -ка m.

4) фасо́н -у m.

the cut of a coat — крой паліта́

5) зьніжэ́ньне n. (цэ́наў), скарачэ́ньне n. (выда́ткаў)

6) уда́р -у m. (бізуно́м)

7) падраза́ньне n. (мячо́м)

8) про́пуск -у m., вы́разанае ме́сца (у кні́зе, фільме)

9) гравю́ра f.

•

- cut across

- cut down

- cut in

- cut off

- cut out

- cut up

- Cut it out!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)