Жарсць ’жаданне’ (Касп.). Відаць, аказіяльнае ўтварэнне ад асновы жар (гл.) з фармантам ‑сць паводле ўзору страсць, жарасць ’спёка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Камяні́чка ’майнік двухлісты, Majanthenum bifolium L.’ (ельск., Жыв. сл.), да каманіца2 (гл.). Назва паводле падабенства з касцяніцамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нясто́чнік (несточникъ) ’не майстар, няўмелы’ (Нас.). Паводле Насовіча (там жа), звязана з рус. точь‑в‑точь; гл. стбчнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Морка ’морква’ (Сцяшк.; навагр., ваўк., маст., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 77), з літ. morkà ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міза́рачка ’дзяўчына з беднай сям’і’ (швянч., Сл. ПЗБ). Паводле Мацкевіч (там жа, 3, 66), з польск. mizerak ’бядняк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мне́я ’жанчына, якая трэ лён’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 73), з літ. mynė́ja ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Басаць ’рэзаць’, арго (Рам., IX, 5). Паводле Раманава (там жа), запазычанне з тат. мовы (дакладная крыніца не прыводзіцца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плюшчэўнік ’брыца, Echinochloa crusgalli L.’ (леп., ЛА, 1). Да плюшчыць! (гл.). Названа паводле плоскага лісця расліны ці плада.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раску́лтацца ’раскалмаціцца’ (ашм., Стан.). Паводле аўтара слоўніка, да гу́лта ’логава свінні ва ўскалмачанай саломе’ (там жа), няяснага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́кал ’скрыўленне, выгіб’ (Ласт.). Паводле аўтара слоўніка, ад сучы́ць ’скручваць’ (там жа, 103), гл. сукаць ’круціць’ і сукол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)