ме́сца, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Прастора, якая занята або можа быць занята кім-, чым-н., дзе што-н. адбываецца або размяшчаецца.

Перасоўваць з месца на месца.

Рабочае м.

Ні з месца!(не рухацца!).

2. Участак на зямной паверхні, мясцовасць.

Маляўнічае м.

3. перан. Становішча, якое займае хто-н. (у спорце, грамадскім жыцці, навуцы і пад.).

Заняць першае м. ў спаборніцтве.

4. Служба, работа, пасада.

Вакантнае м.

5. Урывак, частка літаратурнага, мастацкага або музычнага твора.

Самае цікавае м. ў рамане.

6. Адзін прадмет багажу (спец.).

Здаць у багаж тры месцы.

◊

Балючае месца — пра тое, што ўвесь час хвалюе, мучыць.

Да месца — якраз калі трэба, дарэчы.

Душа не на месцы — пра адчуванне трывогі, непакою.

На месцы — там, дзе што-н. адбылося ці будзе адбывацца.

Не знаходзіць (сабе) месца — быць у стане крайняй трывогі.

Паставіць каго-н. на сваё месца — збіць пыху з каго-н., зрабіць рэзкую заўвагу каму-н. пра нясціплыя паводзіны.

Пустое месца (разм., неадабр.) — пра чалавека, ад якога няма ніякага толку.

Таптацца на месцы (разм., неадабр.) — не рухацца наперад.

Цёплае месца (разм.) — аб даходнай службе.

|| памянш. ме́сцейка, -а, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзе́янне, ‑я, н.

1. Дзейнасць. Марксізм не догма, а кіраўніцтва да дзеяння. □ Свідравала мозг страшная думка, і ў той жа час у галаве борзда, борзда складаўся план дзеяння. Колас. // толькі мн. (дзе́янні, ‑яў). Учынкі, паводзіны. — Ён не малы і павінен адказваць за свае дзеянні перад судом. Алешка. // толькі мн. (дзе́янні, ‑яў). Ваенныя аперацыі. Дывізія выйшла з акружэння арганізаваная, гатовая весці баявыя дзеянні. «Звязда».

2. Работа, функцыяніраванне (машыны, механізма і пад.). Прывесці механізм у дзеянне. Праверыць машыну ў дзеянні. // Прымяненне, праяўленне на практыцы (закона, правіла і пад.). Прадоўжыць дзеянне дагавору.

3. Уплыў, уздзеянне. Дзеянне клімату на арганізм. Дзеянне святла на рост расліны. Дзеянне лякарства. // Праяўленне якой‑н. энергіі, сілы. Дзеянне выбуховай хвалі. Міна запаволенага дзеяння.

4. Падзея, аб якой ідзе гутарка; дзея (у 2 знач.). Дзеянне паэмы адносіцца да мінулага стагоддзя. // Развіццё падзей у літаратурным творы. Ход дзеяння ў п’есе.

5. Асноўны від матэматычнага вылічэння. Чатыры дзеянні арыфметыкі.

•••

Каэфіцыент карыснага дзеяння гл. каэфіцыент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verfáhren

n -s, -

1) дзе́янне, акт; паво́дзіны

2) спо́саб, ме́тад

ein spársames ~ éinbürgern — укараня́ць экано́мны ме́тад

ein Vórschlag zum ~ bei der Erörterung der Fráge — прапано́ва па працэду́ры абмеркава́ння пыта́ння

3) юрыд. спра́ва, працэ́с

ein ~ gégen j-n bei Gerícht éinleiten [ánhängig máchen] — узбудзі́ць судо́вую спра́ву супро́ць каго́-н.

ein ~ níederschlagen* — спыні́ць [замя́ць] працэ́с

das ~ éinstellen — спыні́ць [прыпыні́ць] судо́вую спра́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

natural

[ˈnætʃərəl]

adj.

1) прыро́дны, натура́льны

natural beauty — прыро́днае хараство́

Coal and oil are natural products — Ву́галь і на́фта — прыро́дныя праду́кты

natural resources — прыро́дныя бага́цьці

natural ability — прыро́дныя здо́льнасьці

natural death — натура́льная сьмерць

natural phenomena — прыро́дныя зья́вы

2) сапра́ўдны, натура́льны

natural flowers — жывы́я кве́ткі

a natural manner — свабо́дныя паво́дзіны

in a natural manner — натура́льна, про́ста, свабо́дна

3) the natural science — прыро́дазна́ўства f

4) natural child — бясшлю́бна ро́джанае дзіця́

a natural son — пабо́чны сын

5) натуралісты́чны

The picture looked natural — Карці́на выглядала натуралісты́чна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Wésen

n -s, -

1) су́тнасць

2) но́раў, паво́дзіны, хара́ктар

sein ~ tréiben* — распараджа́цца па-сво́йму

3) су́тнасць

séinem ínnersten ~ nach — па само́й сваёй су́тнасці

das geméine ~ — грама́дскія інтарэ́сы

4) быццё (зямное)

5) спра́ва

6)

viel ~(s) máchen aus [mit, von] j-m, aus [mit, von] etw. (D), um j-n, um etw. (A) — падыма́ць мно́га шу́му [шумі́ху] вако́л каго́-н., вако́л чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

simple

[ˈsɪmpəl]

1.

adj.

1) лёгкі, няця́жкі

a simple problem — лёгкая зада́ча

2) про́сты, несклада́ны, не састаўны́

а) a simple sentence — про́сты сказ

б) a simple one-celled animal — про́стая аднакле́тачная жывёліна

3) чы́сты, шчы́ры

My answer is the simple truth — Мой адка́з — чы́стая пра́ўда

4) звыча́йны, про́сты

simple clothes — про́стая во́пратка

simple people — про́стыя лю́дзі

5) натура́льны (пра паво́дзіны, мане́ры)

6) прастаду́шны, шчы́ры

a simple heart — шчы́рае сэ́рца

7) тупы́; дурны́, недаразьві́ты

2.

n.

1) прастаду́шны, няхі́тры чалаве́к, прасьця́к -а́ m.

2) не́шта про́стае, несклада́нае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

answer​2 [ˈɑ:nsə] v.

1. адка́зваць;

answer a question адка́зваць на пыта́нне;

answer the door/the door bell адчыня́ць дзве́ры (на стук ці званок);

answer the telephone адка́зваць на тэлефо́нныя званкі́

2. адпавяда́ць;

answer requirements адпавяда́ць патрабава́нням;

answer the purpose адпавяда́ць мэ́це

3. : answer a charge абвярга́ць абвінава́чанне

4. : The dog answers to the name of Rex. Сабака адклікаецца на мянушку Рэкc;

The wound answered to treatment. Рана паддавалася лячэнню.

answer back [ˌɑ:nsəˈbæk] phr. v. пярэ́чыць; гавары́ць дзёрзкасці (у адказ); агрыза́цца

answer for [ˌɑ:nsəˈfɔ:] phr. v. адка́зваць, не́сці адка́знасць;

You will answer for your behaviour. Вы адкажаце за свае паводзіны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саро́мецца, ‑еюся, ‑еешся, ‑еецца; незак.

1. Адчуваць сорам, няёмкасць за свае паводзіны, учынкі і пад. [Максім] лавіў сябе на тым, што зайздросціць Мікодыму, і саромеўся гэтага. Машара. Пра гісторыю з лыжамі Воўка саромеўся расказваць у класе. Кавалёў. Пасля.. [Саша] прызналася, што саромелася свайго беднага ўбрання: яна была з беднай сям’і, расла без маці. Шамякін.

2. Адчуваць няёмкасць, бянтэжыцца, канфузіцца. Анежка ж, апынуўшыся ўпершыню на такой адзіноце з.. [Алесем], саромелася і таксама маўчала. Броўка. З імі быў Пеця Зварыкін — ціхі, непрыкметны юнак з доўгімі рукамі, якіх ён вельмі саромеўся і таму заўсёды трымаў за спіной. Васілёнак. // з інф. Не адважвацца рабіць што‑н. з-за няёмкасці, сарамлівасці. [Санька] падцягваць саромеецца, бо вельмі ж у яго тонкі голас супраць баса дзядзькі Якуба. Якімовіч. Валя саромеецца хадзіць на гэтыя вечарынкі і сядзіць вось так доўгімі вечарамі. Шамякін.

3. (звычайна з адмоўем). Не цырымоніцца з кім‑н.; дзейнічаць бессаромна, бесцырымонна. — Жылаваты чалавек ты, браце! — падумаў Лабановіч: — Нават за напісанне ліста не саромеешся браць сала. Колас. Не саромеўся [Андрэй] нахлусіць сябру пяць карабоў з коптурам, каб толькі выставіць сябе перад ім ад важным і смелым. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Führung

f -, -en

1) кіраўні́цтва

2) вядзе́нне (спраў)

3) паво́дзіны

4) экску́рсія (з экскурсаводам)

5) спарт. лідзі́раванне

j-n in der ~ áblösen — абагна́ць каго́-н. і стаць лі́дэрам

im Turníer líegen N und K mit je fünf Púnkten in ~ — турні́рную таблі́цу ўзнача́льваюць N і K, які́я ма́юць па пяць ачко́ў

mit 2:1 in ~ géhen* — ве́сці з лі́кам 2:1

in ~ sein, die ~ háben — ве́сці, лідзі́раваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

сумле́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца высокімі маральнымі якасцямі. [Купала] лічыў, што свяшчэнным абавязкам кожнага сумленнага чалавека з’яўляецца самаадданае змаганне за родную зямлю. Гіст. бел. сав. літ. Паліна Галавач была жонкай сумленнага чалавека, савецкага афіцэра Кузьмы Галавача. Новікаў. // Уласцівы чалавеку з такімі якасцямі. Сумленным сэрцам ты ў ім Іводгулле адрозніш І ворагаў і сяброў галасы. Аўрамчык. // Не здольны ўкрасці, не схільны да крадзяжу. Пакрыўджаная за сына, маці не змоўчала, — Сам ты злодзей, — адказала яна [п’янаму], а сын мой сумленны, нічога ў цябе ён не ўкраў. Галавач. Слабы замок бараніў дабро толькі ад сумленных людзей і вісеў так сабе, на, пострах. Бядуля. // Старанны, шчыры. Дзед Баўтрук быў работнік сумленны. Гарачкі ў рабоце не пароў, а рабіў паважна, але гладка і акуратна. Колас. // Які выказвае праўдзівасць характару, адкрыты (пра твар, погляд і пад.). Рыбаковы сумленныя вочы Схаладзелі на міг, нібы лёд. Панчанка.

2. Згодны з паняццем сумленнасці. Сумленныя паводзіны. □ [Дзімін:] — Ты [Максім Сцяпанавіч], напрыклад, лічыш сумленным, што ўладзіў пасынка ў інстытут. Карпаў. // Які вынікае з адносін да сваіх абавязкаў; атрыманы дзякуючы такім адносінам. Зарабіць, сумленны кавалак хлеба. □ Хоць не кожны хай мае партыйны білет, Але ў працы сумленнай мы ўсе — камуністы. Прыходзька.

3. Нічым не заплямлены, бездакорны. Сумленнае імя. // Якая захоўвае свой жаночы гонар. Сумленная дзяўчына, пакуль сваты не ў хату — і гаварыць употай не стане. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)