Раўга́ч ’плакса’ (Мат. Маг. 2; Сцяц.). Да раўці (гл.) з няяснай суфіксацыяй, магчыма, пад уплывам наступнага слова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руле́я ’ліра (музычны інструмент)’ (ТС). Магчыма, з ліра (гл.) у выніку метатэзы плаўных пад уплывам літ. rylà ’шарманка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рухля́вы ’рухавы’ (саліг., Нар. словатв.; Сл. Брэс.), рухля́вый ’рухавы’ (Сл. Брэс.). Магчыма, кантамінацыя рухавы і рухлівы, гл. рухаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рызава́ць ’ачышчаць зерне’ (Сл. Гродз.). Няясна. Магчыма, паланізм, параўн. польск. ryzować ’выразаць на дрэве’. Хутчэй да рыззё (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́пах ’куча’ (Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, ёсць сувязь з рапяхі ’адыходы пры прадзенні’ (Шатал.) або рэптух ’торба’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Сабакрут, собакру́т ’сцяпёр, маркоўнік’ (ТС). Няясна. Магчыма, гаплалогія з *сабакакрут, ад сабака і круціць, але матывы намінацыі невядомыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Све́так ‘сведка’ (Нас.), свіэток ‘тс’ (Бес.). Гл. сведка; магчыма, пад уплывам польск. swiadek, ‑т‑ з светка, светкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скліць1 ‘скуліць, ныць’ (Касп.). Магчыма, іншая ступень чаргавання да склець (гл.).

Склі́ць2 ‘шкліць’ (Нас.). Гл. шкліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таланы́ ’плямы’ (Чэрн.), талані́сты ’плямісты’ (Чэрн., Сл. рэг. лекс.). Няясна; магчыма, да талы (гл.), г. зн. ’з праталкам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трусна́ты, трусна́тый ‘цвёрды’ (кам., Жыв. НС). Няясна; магчыма, у значэнні ‘не гібкі’ ўтворана ад тру́снуць ‘надламацца, хруснуць’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)