Verbum

анлайнавы слоўнік

задзьму́ць сов., в разн. знач. заду́ть;

~му́ў ве́цер — заду́л ве́тер;

~му́ла шчы́ліны сне́гам — заду́ло ще́ли сне́гом;

з. све́чку — заду́ть свечу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віндро́за

(ням. Windrose, ад Wind = вецер + Rose = ружа)

дапаможнае прыстасаванне ў выглядзе невялікага мнагалопасцевага ветракола для аўтаматычнай арыентацыі асноўнага кола ветрарухавіка адносна паветранага патоку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лева́нт

(іт. Levante = Усход)

1) уст. агульная назва краін, размешчаных на ўсх. узбярэжжы Міжземнага мора;

2) усходні вецер на Міжземным, Чорным і Азоўскім морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

watery [ˈwɔ:təri] adj.

1. вадзяні́сты, ва́дкі;

watery tea сла́бы чай

2. бле́дны;

watery colours бле́дныя фа́рбы

3. мо́кры;

watery eyes слязлі́выя во́чы;

a watery wind вільго́тны ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ся́ўрана ’суха і ветрана (пра надвор’е)’, ся́ўрыць ’сушыць на сцюдзёным ветры’ (Ласт.), сяўрёнка ’мяса, вытрыманае на халодных веснавых вятрах’, сяўрёный ’высіверачы (пра кумпяк, каўбасы, мяса)’ (віц., Нар. лекс.). Да север, сівер (гл.), параўн. рус. северя́к ’сцюдзёны паўночны вецер’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Абл.

1. Замець. Халодны вецер гоніць пазёмку. Навуменка. Дзьмула, завывала шалёная пазёмка. Лынькоў. Вецер дзьме, і густая пазёмка паўзе па полі. Стаховіч.

2. толькі мн. (пазёмкі, ‑мак). Суніцы. — А мы былі ў ягадах, — адзываўся хто-небудзь з .. [дзяцей] і падаваў невялічкі кошык з пазёмкамі старому. Броўка. Прайшлі мае пазёмкі на палянах, Апалі хмелю белыя брыжы. Арабей.