◎ Пума́к ’намоклае бервяно ў рэчцы; бервяно, якім прыціскалі намочаны лён, каб не ўсплываў’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Ад памок ’тс’, што да мокнуць, мачыць; да фанетыкі параўн. дыял. пумі‑ дбр і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арго́

(фр. argot)

умоўныя словы, выразы, што ўжываюцца якой-н. сацыяльнай групай, каб іншыя не маглі іх зразумець (напр. зладзейскае а.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ар’ерга́рд

(фр. arrière-garde)

частка войска, якая знаходзіцца ззаду галоўных сіл, каб у час руху абараніць іх ад нападу з тылу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бі́тэнг

(гал. beting)

вертыкальная тумба на палубе судна, вакол якой наматаны якарны ланцуг, каб паменшыць хуткасць яго руху пры апусканні якара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гальванастэ́гія

(ад гальвана- + гр. stege = пакрыццё)

пакрыццё металічных прадметаў тонкім слоем іншага металу пры дапамозе электролізу, каб засцерагчы іх ад карозіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сэтбо́л

(англ. set-ball)

становішча ў час гульні ў тэніс, калі аднаму боку не хапае толькі аднаго мяча, каб выйграць партыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тампана́ж

(фр. tamponnage, ад tampon = тампон)

запаўненне цэментам трэшчын у горных пародах, каб прадухіліць прасочванне вады з іх у буравыя свідравіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ундэві́т

[ад лац. unde(cim) = адзінаццаць + віт(аміны)]

лекавы вітамінны прэпарат, які выкарыстоўваецца з лячэбна-прафілактычнай мэтай, каб пазбегнуць заўчаснага старэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абажу́р, ‑а, м.

Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу пэўную афарбоўку. На стале гарэла лямпа пад светлым абажурам і ляжала разгорнутая кніга, якую чытаў настаўнік. Колас.

[Фр. abat-jour.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняме́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў адчувальнасць; адзеравянелы. Застаяўшыся на месцы, конь нецярпліва кудысь памыкаўся, можа, каб размяць сваё занямелае цела, а можа, каб вырвацца ад няпрошаных гаспадароў. Колас.

2. перан. Маўклівы, прыціхлы. Занямелыя далі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)