rupture​2 [ˈrʌptʃə] v.

1. прарыва́ць, разрыва́ць; разрыва́цца;

a ruptured ulcer прабадна́я я́зва

2. надарва́цца

3. разрыва́ць (адносіны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

баля́чка ж.

1. см. бо́лька;

2. перен., разг. недоста́ток м., сла́бое ме́сто; (зло, вред) я́зва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

canker

[ˈkæŋkər]

1.

n.

1) я́зва f.

2) хваро́ба — рак пладо́вых дрэ́ваў

3) зло n.; я́зва f.

4) Zool. ву́сень -я m.

2.

v.t., v.i.

заража́ць, заража́цца, быць зара́жаным; разьяда́ць, псава́цца; гні́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

żołądek

żołąd|ek

м. страўнік;

wrzód ~ka — язва страўніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мараві́ца ’скула’, ’нешта нязначнае’, марава́я скула ’карбункул’ (Ян.). Укр. морови́ця ’маравая язва’, польск. morowica ’скула, нарыў у горле’. Да прасл. mor‑/mir‑/mьr‑ < мерці, смерць (Варш. сл., 2, 1043).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трафі́чны

(н.-лац. trophicus, ад гр. trophikos)

1) які мае адносіны да трофіку;

2) звязаны з расстройствам жыўлення, абмену рэчываў (напр. т-ая язва).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

anthrax

[ˈænӨræks]

n., pl. -thraces

1) сібі́рская я́зва (хваро́ба жывёлы)

2) ску́ла f.

3) карбунку́л -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сібі́рскі sibírisch;

сібі́рскі кедр бат. Zírbel f -, -n, Zírbelkiefer f;

сібі́рская я́зва мед. Mílzbrand m -(e) s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sore​1 [sɔ:] n. баля́чка, ра́на; бо́лька; пацёртае ме́сца;

a cold sore ра́на; баля́чка (на губах);

a running sore med. я́зва

♦

an open sore грама́дскае зло

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

свішч, ‑а, м.

1. Загана ў чым‑н. у выглядзе дзіркі, шчыліны, сітавіны. Свішч у драўніне. Свішч у арэху. // Скрытая пустата, ракавіна ў металічным ліцці. — Такім чынам, у стыках ні аднаго свішча не было, — заключыў Сухоцкі. Гроднеў.

2. Глыбокая гнойная язва ў тканках, органах цела; фістула. На месцы раны ўтварыўся свішч. Кішэчны свішч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)