Тое, што і гаваркі. Шафёр выдаўся гаварлівы, ён нават пахваліўся, што завочна вучыцца ў інстытуце.Скрыпка.Народ сыходзіўся тлумнымі гаварлівымі купкамі.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
trucker
I[ˈtrʌkər]
n.
1) шафёр грузавіка́
2) ула́сьнік грузавіко́вай канто́ры
II[ˈtrʌkər]
n.
фэ́рмэр, які гандлю́е гаро́днінай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
driver
[ˈdraɪvər]
n.
1) шафёр -а m., кіро́ўца -ы m.; машыні́ст -а m.
2) прыганя́ты -ага m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лиха́ч
1. ліха́ч, -ча́м.;
2.(удалец) фольк. зух, род. зу́ха м.; (хват) хват, род. хва́та м.;
шофёр-лиха́чшафёр-ліха́ч;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бау́л, ‑а, м.
Падарожны куфэрак; скрынка круглаватай формы. З дняпроўскай прыстані прыкаціў у вёску старэнькі сіненькі «Масквічок», і шафёр доўга выносіў з яго розныя сумкі, баулы і тэрмасы.Ракітны.
[Іт. baule.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
газава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.
Разм. Уключаць матор аўтамашыны, самалёта. // Ехаць, ляцець на вялікай скорасці. Шафёр, малады хлапчына, відаць, прытрымліваючыся прынцыпу: няма чаго шкадаваць, — газаваў на ўсю сілу.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́ша, прысл.
Пяшком, пехатой. — Ну, таварышы, злазьце, — сказаў шафёр пасажырам. — Далей пеша, а мне трэба вяртацца.Новікаў.Ні конна, ні пеша ніхто не пралезе. Згубілася сцежка у Вокаўскім лесе.Вялюгін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ціхмя́ны, ‑ая, ‑ае.
Паслухмяны, пакорлівы, лагодны, рахманы. Шафёр Кузьма Круглы — малады ціхмяны хлопец.Навуменка.Зрабіліся вялікія вочы ў Лізы: ні разу яшчэ не бачыла яна маці, ціхмяную, пакорлівую, вось такой.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паперасыха́ць, ‑ае; зак.
Перасохнуць — пра ўсё, многае. Бялізна паперасыхала. □ Шафёр дастаў з багажніка брызентавае вядро, і салдаты пабеглі ў нізіну, спадзеючыся знайсці там ваду. Але вады нідзе не было — усё паперасыхала.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утрамбава́ны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад утрамбаваць.
2.узнач.прым. Шчыльны, гладкі, убіты. Шафёр гнаў машыну па беразе, проста па ўтрамбаваным пяску, па прыбойных лужынах — аж разляталася вада.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)