ілю́ зія
(фр. лац.
1) скажонае ўспрыманне рэчаіснасці, прыняцце ўяўнага за сапраўднае (напр. і. цішыні, зрокавая і.);
2) перан. напр. цешыць сябе ілюзіямі).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
gratify
[ˈgrætɪfaɪ]
v.t.
1) рабі́ ць каму́ прые́ мнасьць; це́ шыць , ра́ даваць
2) задавальня́ ць; заспако́ йваць; наталя́ ць (патрэ́ бу, жада́ ньне, сма́ гу)
3) Archaic а́ ць на гасьці́ нец або́ грашо́ вы падару́ нак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мані́ цца ’мець намер, збірацца рабіць што-небудзь; планаваць’, ’спрабаваць’, ’абяцаць, цешыць надзеяй’, (ТСБМ , Сл. ПЗБ ; міёр. , Нар. сл. ; КЭС , лаг. ; мядз. , Нар. словатв. ; Жд. 1), ’хацецца’ (шальч. , Сл. ПЗБ ), заману́ тысь ’захацецца’ (драг. , КЭС ), ма́ ніцца ’мецца (аб тым, што павінна быць)’ (Нар. Гом. ). Укр. ману́ тися ’хацецца, цягнуць да чаго-небудзь’, рус. пск. , цвяр. , маск. , кур. , дан. мани́ тся ’хочацца, цягне да чаго-небудзь’. Балтызм. Параўн. літ. manýtis ’хацецца’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ , 3, 30).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
vanity [ˈvænəti] n.
1. славалю́ бства, пыхлі́ васць; ганары́ стасць;
injured vanity абра́ жанае самалю́ бства;
do smth. out of vanity рабі́ ць што-н. з-за пыхлі́ васці;
tickle smb. ’s vanity це́ шыць чыё-н. самалю́ бства
2. fml э́ мнасць, ма́ рнасць;
All is vanity of vanities. Усё гэта марная мітусня.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
надзе́ я ж. е́ жда; ча́ яние ср. а́ ние ср.
◊ глядзе́ ць з надзе́ яй е́ ть с наде́ ждой;
падава́ ць надзе́ і а́ ть наде́ жды;
усклада́ ць надзе́ і а́ ть наде́ жды;
це́ шыць сябе́ надзе́ яйа́ ть себя́ наде́ ждой;
мець надзе́ ю е́ ть наде́ жду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
erquí cken
1.
vt
1) асвяжа́ ць
2) це́ шыць , дава́ ць асало́ ду
2.
(sich)
1) асвяжа́ цца; падсілкава́ цца
2) прыно́ сіць [дава́ ць] асало́ ду; упіва́ цца чым-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
tickle 2 [ˈtɪkl] v.
1. казыта́ ць, ласката́ ць; кало́ цца; раздражня́ ць;
My nose tickles. У мяне казыча ў носе.
2. прыно́ сіць задавальне́ нне; захапля́ ць;
tickle one’s ears це́ шыць слых
♦
be tickled pink infml о́ цна ра́ давацца, быць у захапле́ нні;
tickle smb. ’s fancy infml я́ ць, весялі́ ць каго́ -н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Паце́ ха , поте́ ха , уце́ ха ’забава, задавальненне, смех, весялосць’ (ТСБМ , Нас. , Гарэц. , Шат. , Касп. , ТС ; бяроз. , Шатал. ), паце́ шыць ’парадаваць’, ’падгадаваць, выкарміць вепрука’ (Юрч. , Касп. , Ян. ; дзятл. , Сцяшк. Сл. ), пацяшэ́ нне ’суцяшэнне’ (Нас. ). Укр. поті́ ха , рус. поте́ ха , уте́ ха ’радасць’, польск. pociecha , uciecha , чэш. techa , útecha , славац. techa , ütecha , славен. utȇha , серб.-харв. у̏тјеха , у̏ћеха , макед. , балг. утеха , ст.-слав. оутѣха Прасл. ‑těxa (якое ад těšiti < і.-е. tois‑ī‑tei ), роднаснае з прыметнікам tixъ > ці́ хі (гл.). (Фасмер , 4, 54; Махэк₂ , 642). Гл. таксама це́ шыць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
durzyć się
незак.
1. падманвацца; падманваць сябе; цешыць сябе;
2. w kim кім у каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
бале́ ць , ‑ліць; незак.
1. Выклікаць адчуванне фізічнага болю (пра якую‑н. частку цела). У Тарэнты пачынае балець галава, яму робіцца горача. Галавач . Кандрату Назарэўскаму балела рана на назе. Чорны . Эх, і цяжка касцом... рукі, плечы баляць... Чарот . / у безас. ужыв. Баліць у баку. □ Толькі пакутлівая грымаса застыла на.. [хлапчуковым] твары; відаць, яму вельмі балела. Марціновіч .
2. перан. Хваляваць, турбаваць. Цяпер тое, што баліць аднаму, трывожыць усіх, а што радуе грамаду — цешыць і аднаго. Бядуля . Шчыраму сэрцу і чужая болька баліць. З нар .
•••
Душа баліць гл. душа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)