ківа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз. [Аляксей] ківаўся ў такт машыне: згінаўся ўправа, улева, каб быць у раўнавазе. Мележ.

2. Ісці з цяжкасцю, хістаючыся (ад стомы, хваробы і пад.). Кепска толькі, што свядомасць падказвае ісці, а ногі .. не слухаюцца дый годзе. Падбіўся ўжо і Марынчук, ледзь-ледзь ківаецца. С. Александровіч.

3. Хістацца, будучы нетрывала прымацаваным да чаго‑н. Зуб ківаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chwiać się

незак.

1. хістацца, калыхацца, гайдацца, гойдацца;

2. хістацца, вагацца;

chwiać się w postanowieniach — вагацца пры прыняцці рашэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ахі́біцца ’сагнуцца’ (Мурашка, КТС). Да хібіцца ’хістацца, гнуцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ківа́цца

1. (рытмічна хістацца) schwíngen* vi, schwánken vi;

2. (ісці з цяжкасцю, хістаючыся) wánken vi (h, s), schwánken vi; táumeln vi (h, s);

3. (хістацца) wáckeln vi;

зуб ківа́ецца der Zahn wáckelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cower

[ˈkaʊər]

v.i.

ку́рчыцца (ад стра́ху, хо́ладу); хіста́цца; згіна́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

totter

[ˈtɑ:tər]

v.i.

1) ківа́цца, хіста́цца

2) трэ́сьціся; дрыжэ́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vacillate

[ˈvæsɪleɪt]

v.i.

1) хіста́цца, ківа́цца

2) вага́цца, сумнява́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трэ́сціся, трасу́ся, трасе́шся, трасе́цца; трасёмся, трасяце́ся, трасу́цца; тро́сся, трэ́слася; трасі́ся; незак.

1. Часта хістацца, калаціцца.

Лісты ціха трэсліся.

Рукі трасуцца.

2. Падскокваць (пры яздзе па няроўнай дарозе).

Ехалі, трэсліся па камяністай дарозе.

3. перан. Хвалявацца за каго-, што-н.

Т. над дзецьмі.

4. перад кім-чым і без дап. Адчуваць страх, боязь.

Т. перад начальствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгайда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца і разго́йдацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць моцна гайдацца (гойдацца), хістацца з боку ў бок або ўніз і ўверх. Лодка разгойдалас’я. □ У дняпроўскіх хвалях, бы ў калысцы, Разгайдалася хмурынак бель. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вару́хаць, вару́хацца ’рухаць, рухацца, хістацца і да т. п.’ Гл. варушы́ць, варушы́цца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)