◎ Нага́йны ’?’ у песні, запісанай у Сакольскім павеце на Беласточчыне: Oj, wydu ja za worota / ne bere mene ochwota, / a mojemu mileńkomu / ne nahaj na robota (Кольб. 498). Укр. нага́йний разглядаецца як фанетычны варыянт прыметніка нагильний ’спешны, тэрміновы’ (Грынч.), гл. нагильны; аднак няяснасць семантыкі дапускае і іншыя версіі, напрыклад, сувязь са славен. nagajati ’раздражняць, надакучваць, назаляць, задзяваць’, якое Бязлай (2, 212) звязвае з *goditi, гл. год, згода. Паводле Мартынава (вусна), звязана з укр. негайний, негайно падкладны, неадкладна’, што ад гияти ’марудна рабіць’ (*gajati). Гл. гиітыся.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

э́кстранны

1. (надзвычайны) éxtra, Éxstra-, Sónder-;

э́кстранны вы́пуск (газеты) Éxtrablatt n -(e)s, -blätter;

э́кстраннае пасяджэ́нне áußerordentliche Sítzung, Sóndersitzung f -, -en;

2. (тэрміновы) dríngend, éilig, Eil-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dríngend

1.

a тэрміно́вы, неадкла́дны

~es Gespräch — неадкла́дная размо́ва

2.

adv

1) тэрміно́ва, неадкла́дна

2) насто́йліва

~st bítten* — насто́йліва прасі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fällig

a

1) тэрміно́вы, які́ падляга́е вы́плаце

~ wérden — канча́цца (пра тэрмін)

2)

der Zug ist in zehn Minúten ~ — цягні́к паві́нен прыбы́ць праз дзе́сяць хвілі́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

terminable

[ˈtɜ:rmɪnəbəl]

adj.

1) які́ мо́жна ско́нчыць, спыні́ць, анулява́ць, які́ канча́ецца

The contract was terminable by either party — Кантра́кт мог быць анулява́ны хоць любы́м з бако́ў

2) абмежава́ны тэ́рмінам, тэрміно́вы

a loan terminable in 10 years — пазы́ка на 10 гадо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nagły

nagł|y

1. нечаканы, раптоўны;

~a śmierć — раптоўная смерць;

2. тэрміновы, неадкладны;

w ~ym wypadku — у экстранным выпадку;

z ~a — раптам, раптоўна, нечакана

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вклад м.

1. (действие) уклада́нне, -ння ср., укла́дванне, -ння ср.;

2. (внесённая сумма) укла́д, -ду м.;

сде́лать вклад зрабі́ць укла́д;

сро́чный вклад тэрміно́вы ўклад;

3. перен. укла́д, -ду м.;

це́нный вклад в нау́ку кашто́ўны ўклад у наву́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тэ́рмін 1 ‘пэўны прамежак, канец устаноўленага часу’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Шымк. Собр., Ласт., Гарэц., Сержп. Казкі, Касп.), ст.-бел. терминъ, тэрминъ, терменъ ‘тс’ (1577 г., ГСБМ). Запазычана праз ст.-польск. termin ‘тс’, што, у сваю чаргу, з лац. terminus ‘мяжа, канец’ (Булыка, Лекс. запазыч., 192), або непасрэдна адаптаванага з лацінскай тэрміналогіі, што шырока ўжывалася ў судовай практыцы ВКЛ, параўн. termini indiciarii terrestres = рокі судовые земские ад ст.-бел. рок ‘акрэслены, прызначаны час’ (Жлутка, 332). Сюды ж тэрміно́ва ‘ў хуткім часе’ (Варл.), тэрміно́вы ‘які не церпіць адкладу’, тэрмінава́ць ‘прызначыць тэрмін’ (Ласт.).

Тэ́рмін 2 ‘абазначэнне, назва пэўнага паняцця’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Сюды ж, магчыма, ст.-бел. термина, тармена ‘кароткі спіс, нататка’ (1574 г.), термината ‘тс’ (ГСБМ), ‘копія, прабел старонкі’ (Ст.-бел. лексікон), што звязаны з с.-лац. terminus ‘слова ў строга вызначаным сэнсе’, гл. ЕСУМ, 5, 554; Арол, 5, 63.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рамо́нт м.

1. Reparatúr f -, -en, Áusbesserung f - (папраўка абутку і г. д.); Instándsetzung f - (прывядзенне ў спраўны стан); Überhólung f - (машын і г. д.);

2. Renovíerung [-´vi:-] f - (будынка, памяшкання);

тэрміно́вы рамо́нт Schnéllreparatur f -;

дро́бны рамо́нт kléine Reparatúr(en);

зачы́нена на рамо́нт wégen Renovíerung geschlóssen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэпазі́т м. фін. Depósitum n -s, -íten; Éinlage f -, -n;

дэпазі́т да запатрабава́ння ашча́дны дэпазі́т Spáreinlage f -, -n;

бестэрміно́вы дэпазі́т Síchteinlage f;

кароткатэрміно́вы дэпазі́т Depósitum auf kúrze Sicht;

тэрміно́вы дэпазі́т Termíndepositum n, Zéiteinlage f;

пераво́дзіць гро́шы на дэпазі́т Geld auf ein Deposítenkonto überwéisen;

разблакава́ць дэпазі́т ein Deposítenkonto fréigeben;

уне́сці ў дэпазі́т deponíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)