вы́пад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. У фехтаванні, гімнастыцы: выстаўленне сагнутай нагі ў якім-н. напрамку з упорам тулава на гэту нагу.

В. наперад.

2. перан. Варожае выступленне, нядобразычлівая выхадка супраць каго-, чаго-н.

Злосны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Körperteil

m -(e)s, -e ча́стка ту́лава [це́ла]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kadłub

м. корпус; тулава;

kadłub okrętu — корпус карабля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyprost, ~u

м. спарт. выпростванне (рук, ног, тулава)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шляя́, -і́, мн. шле́і і (з ліч. 2, 3, 4) шляі́, шлей, ж.

1. Частка збруі, рэмень, які прымацаваны двума канцамі да хамута, агібае ўсё тулава каня і падтрымліваецца папярочнымі рамянямі.

2. У парнай запрэжцы: шырокая лямка, якая замяняе хамут.

|| прым. шле́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

thorax

[ˈӨɔræks]

n., pl. thoraxes, thoraces [-si:z]

1) Anat., Zool. грудна́я кле́тка

2) (у членістано́гіх) ту́лава n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

джолт

(англ. jolt)

кароткі прамы ўдар у тулава ў боксе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Разм. Хваставая частка тулава птушкі; задок.

2. Спец. Лішні хвосцік у літары, які атрымліваецца пры адліўцы шрыфтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парапо́дыі

(ад пара- + -подыі)

парныя бакавыя вырасты сегментаў тулава кольчатых чарвей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

та́лія

(іт. taglia)

найбольш вузкая частка тулава паміж грудзьмі і клубамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)