Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
unhéimlich, únheimlich
1.
aтрыво́жны, жу́дасны
2.
adv жу́дасна, трыво́жна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кло́пат, -у, М -паце, мн. -ы, -аў, м.
1. Неспакойная думка пра што-н. або дзейнасць па ажыццяўленні чаго-н.
К. пра вясеннія работы.
Клопаты па добраўпарадкаванні горада.
К. аб дабрабыце сям’і.
2. Увага да патрэб і запатрабаванняў каго-н.
К. пра жыхароў вёскі.
3. Неспакойны, трывожны стан; хваляванне.
К. ад сэрца не адступае.
Не хочацца рабіць людзям клопату.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Развару́ха ’трывожны час’ (Сцяшк. Сл.), ’неспакой’: пашла такая разваруха, што нікому жыця нема (Сержп. Казкі). Ад разварушы́ць па аналогіі з завару́ха, параўн. рус. прастамоўныя завару́ха ’складаная, заблытаная справа’, завари́ть ’пачаць што-небудзь рабіць, не прадбачачы наступствы’. Гл. варушы́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
worrying[ˈwʌriɪŋ]adj.
1. надаку́члівы, турбо́тны, кло́патны
2.трыво́жны, неспако́йны, хвалю́ючы;
The worrying thing is his health. Што мяне трывожыць, дык гэта яго здароўе.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
únstet
a
1) няста́лы, няўсто́йлівы, зме́нлівы (напр., характар); трыво́жны, няўры́мслівы, няўсе́длівы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
restless
[ˈrestləs]
adj.
1) трыво́жны; неспако́йны; імклі́вы
2) restless night — бяссо́нная ноч
3) няўсе́длівы, няўры́мсьлівы, неўтаймава́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыспе́шаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад прыспешыць.
2.узнач.прым. Больш хуткі, таропкі, чым звычайна. Вісарыён пачуў прыспешаныя крокі.Самуйлёнак.Трывожны і радасны стук «тэлеграфа» перадаваў толькі прыспешанае, з перабоямі, біццё Паўлавага сэрца.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БАРАВІ́К Марыя Якаўлеўна
(н. 22.2.1946, в. Праабражэнка Глыбоцкага р-на Віцебскай вобл.),
бел. паэтэса. Скончыла БДУ (1978). Працуе ў Падсвільскай дзіцячай бібліятэцы. Друкуецца з 1965. У вершах гуманіст. пафас, задушэўнасць і даверлівасць інтанацый, трывожны клопат пра лёс народа і роднай прыроды (зб-кі «Поле долі», 1985; «Вір пяшчоты і журбы», 1995).