get on

а) узье́хаць, узыйсьці́; узьле́зьці (на гару́)

б) апрана́ць, адзява́ць; абува́ць (чараві́кі)

в) мець по́сьпех, до́бра ме́цца

How is he getting on? — Як ён ма́ецца? Як у яго́ спра́вы?

г) ла́дзіць з кім

д) увайсьці (у гады́)

to get on in years — старэ́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Зары́ць, зоры́ты ’спаліць (на сонцы збожжа)’ (кобр., Жыв. сл.), зоры́тысь ’даспяваць’, ’загараць’ (драг., Клім.). Рус. дыял. зо́рить ’пакідаць на корані для даспявання, даспяваць’. Славен. zoríti ’рабіць спелым’, серб.-харв. зо̀рити ’стаць спелым’. Ц.-слав. зорити ’даць даспець’. Таго ж кораня, што рус. зреть ’спець’ з іншай ступенню чаргавання галоснага: *zьr‑/*zor‑ з і.-е. *gʼer‑ ’спець, старэць, церці’: грэч. γέρων ’стары’, ням. Kerl уст. ’стары чалавек’, да гэтага ж кораня зерне. Старое значэнне захавалася ў зоры́тысь ’даспяваць’, адкуль ’спаліць (тое, што раскладзена на сонцы для даспявання)’. Фасмер, 2, 104–105; Траўтман, 371–372; Покарны, 1, 390–391; БЕР, 1, 656. А. Ф. Жураўлёў (пісьм. паведамл.), указваючы на абрад выстаўлення зерня для даспявання пад свет зорак, дапускае магчымасць сувязі з зорка, зорыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стары́ ‘шматгадовы’, ‘даўні’, ‘зношаны’, ‘старажытны, мінулы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), сюды ж дзеяслоў старэ́ць (ТСБМ). Параўн. укр. ста́рий, рус. ста́рый, стараж.-рус. старъ, польск., в.-луж., н.-луж. stary, чэш., славац. starý, серб.-харв. ста̏р, славен. stàr, балг., макед. стар, ст.-слав. старъ. Прасл. *starъ ‘стары’ з’яўляецца архаічным прыметнікам з суф. *‑rъ ад дзеяслова *stati ‘стаць’; гл. Борысь, 577–578. Роднасныя літ. stóras ‘тоўсты, аб’ёмісты’, ст.-ісл. stórr ‘вялікі, дужы, важны, мужны’; з іншай ступенню вакалізму: ст.-інд. sthirás ‘моцны’ (Фасмер, 3, 747 з літ-рай). Борысь (там жа) з улікам семантыкі і.-е. паралеляў прапаноўвае наступны шлях семантычнага развіцця славянскага *starъ: ‘сталы, моцны’ → ‘той, які знаходзіцца ў поўнай сіле, дужы’ → ‘немалады, стары’; уласна, гэта семантычная інавацыя, якая часткова выцесніла прыметнік *větьxъ (гл. ветхі). Гл. яшчэ Сной₁, 604; Шустар-Шэўц, 1355; Глухак, 580; ЕСУМ, 5, 398. Паводле Мартынава (Язык, 84–85), семантычны зрух у праславянскай ‘вялікі, моцны’ → ‘стары’ адбыўся пад уплывам *matorъ ‘сталы, стары’ — пранікнення з італійскіх моў, параўн. лац. mātūrus ‘спелы, стары’, гл. мацёры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

old [əʊld] adj.

1. (пра ўзрост) a six-year old girl шасцігадо́вая дзяўчы́нка;

How old are you? Колькі табе гадоў?;

She is old enough to know better. У яе ўзросце трэба ўжо добра разумець, што да чаго.

2. стары́;

an old man/woman стары́/стара́я;

old age ста́расць;

get/grow old ста́рыцца, старэ́ць

3. стары́, пано́шаны;

old rags рыззё, стары́зна;

the same old excuses адны́я і ты́я ж апраўда́нні

4. былы́; ране́йшы; міну́лы;

Old English стараанглі́йская мо́ва;

Things were different in the old days. Даўней усё было па-іншаму.

♦

an old wives’ tale ба́біны/бабу́ліны ка́зкі, ба́бскія плёткі;

as old as the hills стары́ як свет;

for old time’s sake па старо́й па́мяці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пача́ць сов.

1. (што) в разн. знач. нача́ть; (приступить к какому-л. делу — ещё) приня́ться (за что); стать; (прения — ещё) откры́ть; (решиться на исполнение чего-л. — ещё) предприня́ть, зате́ять; (разговор — ещё) завести́;

п. пра́цу — нача́ть рабо́ту, приня́ться за рабо́ту;

п. цэ́ліцца — нача́ть (стать) це́литься;

п. выда́нне кні́гі — на́чать (предприня́ть, зате́ять) изда́ние кни́ги;

ён пача́ў старэ́ць — он на́чал старе́ть;

п. но́вую бо́чку пі́ва — нача́ть но́вую бо́чку пи́ва;

2. безл. нача́ть;

пачало́ змярка́цца — на́чало смерка́ться;

◊ п. з азо́ў — нача́ть с азо́в;

п. здалёк (здалёку) — нача́ть издалека́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

old

[oʊld]

1.

adj.

1) стары́; старэ́нькі

old people — стары́я

old man — стары́ -о́га m.

old woman — стара́я f.

an old house — стары́ дом

old clothes — стара́я во́пратка, ла́хі pl.

to grow old — старэ́ць

2) (пры пыта́ньні пра век асо́бы)

How old is he? — Ко́лькі яму́ гадо́ў?

He is ten years old — Яму́ дзе́сяць гадо́ў

3) закаране́лы

to be old in wrongdoing — быць закаране́лым злачы́нцам

4) да́ўні; былы́

an old friend — да́ўні ся́бра

an old student — былы́ ву́чань

Old Belarusian — старабелару́ская мо́ва

good old fellow — (ласка́льны зваро́т) до́бры чалаве́ча

2.

n.

стары́я часы́

the heroes of old — геро́і стары́х часо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wérden

*

1.

vi (s)

1) (n) станаві́цца, рабі́цца (кім-н., чым-н., якім-н.); (zu D) ператвара́цца (у што-н.)

was wird daráus? — што з гэ́тага бу́дзе

was will er ~ — кім ён хо́ча стаць [быць]?

es wird Zeit! — пара́!

die wérdende Mútter — бу́дучая ма́ці

2)

alt ~ — старэ́ць

ánders ~ — (з)мяня́цца

krank ~ — захварэ́ць

2.

дапаможны дзеяслоў, служыць для ўтварэння футуруму І і ІІ і пасіву (не перакладаецца); ich wérde ábwarten я перачака́ю

◊ euch wérde ich! — вось я вас! (пагроза)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

age

[eɪdʒ]

1.

n.

1) век -у m. (жыцьця́)

His age was 14 — Яму́ было́ 14 гадо́ў

The age of a horse is 24 to 30 years — Ко́ні жыву́ць ад 24 да 30 гадо́ў

2) пэры́яд жыцьця́

old age — стары́ век, ста́расьць

3) эпо́ха f.

Galileo was in advance of his age — Галіле́й вы́перадзіў сваю́ эпо́ху

4) пакале́ньне n.

5) век -у m. (пэры́яд у гісто́рыі)

the Middle Ages — сярэдняве́чча n.

the atomic age — а́тамны век

6) э́ра f. (пэры́яд у гісто́рыі зямлі)

the ice Age — ледавіко́вы пэры́яд, ледавіко́вая э́ра

2.

v.t.

1) рабі́ць стары́м, стары́ць

Worry ages a man — Згрызо́ты ста́раць чалаве́ка

2) высьпяля́ць, вы́сьпеліць, рабі́ць гато́вым для ўжыва́ньня

to age cheese for a year — уле́жваць, высьпяля́ць сыр цэ́лы год

3.

v.i.

1) старэ́ць

He aged rapidly — Ён ху́тка пастарэ́ў

2) высто́йваць

The wine is put into oak casks to age — Віно́ зьліва́юць у дубо́выя бо́чкі для высто́йваньня

•

- ages

- be of age

- come of age

- for ages

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)