старэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. Рабіцца старым.

З гадамі чалавек старэе.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Станавіцца ўстарэлым.

Тэхніка старэе.

|| зак. састарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.), устарэ́ць, -э́е (да 2 знач.) і пастарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е (да 1 знач.).

|| наз. старэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. старэ́ю старэ́ем
2-я ас. старэ́еш старэ́еце
3-я ас. старэ́е старэ́юць
Прошлы час
м. старэ́ў старэ́лі
ж. старэ́ла
н. старэ́ла
Загадны лад
2-я ас. старэ́й старэ́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час старэ́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

старэ́ць несов.

1. старе́ть;

чалаве́к ~рэ́е — челове́к старе́ет;

2. (становиться ветхим) ветша́ть;

буды́нак ~рэ́е — зда́ние ветша́ет;

3. (становиться устарелым) старе́ть, устарева́ть;

гэ́та тэ́ма ніко́лі не ~рэ́е — э́та те́ма никогда́ не старе́ет (не устарева́ет)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

1. Станавіцца старым або больш старым. Аміля ж пасля гэтых другіх родаў пачала хварэць і шпарка старэць. Чорны. Матруна да дзяцей у горад паехала. Хату прадае, а купцоў не знаходзіцца. Так і старэе хата. Паўлаў.

2. Станавіцца ўстарэлым. Лепшае з тае творчае спадчыны, якую пакінуў Андрэй Александровіч, не старэе. Звонак.

3. Спец. Мяняць свае ўласцівасці пад уздзеяннем розных фізіка-хімічных умоў. Гума старэе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Старэ́ць. Гл. стары.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

старэць, старыцца, сівець

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

пастарэ́ць гл. старэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

састарэ́ць гл. старэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устарэ́ць гл. старэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажылы́, -а́я, -о́е.

Які пачынае старэць, немалады.

П. мужчына.

П. ўзрост.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)