ру́песак, ‑ску, м.

Абл. Клопат, стараннасць, руплівасць. Амбражэвіча ў раёне ўсе звалі бацькам, як за гады, так і за разумную сталасць і сапраўды бацькоўскі рупесак і клопат аб усім. Мурашка. Мінуліся вясёлыя забавы, — І матчын рупесак, яе трывогі Душу дзіцячую кранулі без пары. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

екце́ння

(гр. ekteneia = стараннасць, руплівасць)

частка праваслаўнага богаслужэння, калі святар ад імя вернікаў звяртаецца з прашэннямі да Бога.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кропотли́вость карпатлі́васць, -ці ж.; (медлительность) мару́днасць, -ці ж.; (усердие) руплі́васць, -ці ж., стара́ннасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ínbrunst

f - стара́ннасць, па́лкасць, запа́л

mit ~ — стра́сна, усёй душо́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wétteifer

m -s

1) спабо́рніцтва; сапе́рніцтва

2) запа́л, стара́ннасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Genáuigikeit

f - дакла́днасць; падрабя́знасць, стара́ннасць, спра́ўнасць

péinliche ~ — надзвыча́йная сумле́ннасць; педанты́чнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sórgsamkeit

f -

1) стара́ннасць, руплі́васць, шчы́расць, дба́йнасць, пі́льнасць, дакла́днасць

2) клапатлі́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rigour [ˈrɪgə] n. BrE

1. fml стро́гасць; няўмо́льнасць; бязлі́таснасць; няўхі́льнасць;

with the full rigour of the law па ўсёй стро́гасці зако́ну

2. суро́васць (клімату);

the rigour of winter суро́васць зімы́

3. дакла́днасць; стара́ннасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Раці́вы (рацивый) ’старанны’ (Шымк. Собр.), ’шкодны, заўзяты’ (Ян.), рус. рети́вый ’заўзяты, гарлівы’. Выводзяць са ст.-слав. ретити сѧ ’спаборнічаць’, параўн. укр. рети́тися, стараж.-рус. реть ’старанне, стараннасць, спаборніцтва’, што звязаны чаргаваннем галосных з раць (гл.) (Фасмер, 3, 475). Сюды ж балг. ретя се ’буйстваваць’, ретя ’ўзбуджаць, раздражняць’ (< прасл. *retiti (se), гл. Рачава, Studia Etym. Brun. 2, 165–166).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перастара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Паказаць празмерную стараннасць у чым‑н., залішне пастарацца. І Анюта перастаралася. Карычневы пухір вырас значна большы, чым ён вырастаў кожны раз, калі яго надзімалі раней. А гэта прывяло да бяды — цацка лопнула. Корбан. [Цімохін:] — А капец той сам старшыня завяршаў .. Прыбег на поле, схапіў рыдлёўку і засыпаў капец зямлёй. Ды, відаць, перастараўся, зашмат зямлі накінуў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)