Сяйво́ ’россып; тое, што сыплецца’ (ТСБМ), ’пасяўная пара’, ’пыл’ (Сцяшк. Сл.). Вытворныя ад сеяць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spustoszenie

н. спусташэнне;

siać spustoszenie — сеяць спусташэнне; спусташаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сяўкі́ ’насенны матэрыял, малой колькасцю якога можна шмат засеяць’ (ашм., Стан.). Да сеяць, параўн. сеўкі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сму́та ж. разм. Únruhen pl, Áufruhr m -s; Zwíst m -es (разлад);

се́яць сму́ту Únruhe stíften

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ухадзі́цца, ухаджуся, уходзішся, уходзіцца; зак.

Закончыць, завяршыць якую‑н. работу; управіцца. Ухадзіўся з работаю дзядзька Марцін. Яшчэ на тым тыдні скончыў сеяць грэчку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sow

I [soʊ]

v.t. sowed, sown or sowed, sowing

1) се́яць, засе́йваць

He sows more wheat than oats — Ён се́е пшані́цы больш, чым аўса́

The farmer sowed the field with oats — Фа́рмэр засе́яў по́ле аўсо́м

2) се́яць, расьсява́ць, раскіда́ць; пашыра́ць

to sow (the seeds of) dissention — се́яць нязго́ду

II [saʊ]

n.

сьвіньня́, сьвінама́тка f., паро́сная сьвіньня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сму́та, ‑ы, ДМ смуце, ж.

1. Уст. Мяцеж, паўстанне, беспарадак. А ў нядзелю ў царкве гарачае казанне казаў бацюшка, падымаючы рукі ўгору — пра смуту, пра Русь і пра веру ў госпада бога. Скрыган.

2. Душэўнае замяшанне, трывога, хваляванне. І тут ён [Антось] нават засмяецца, Каб цень развеяць тае смуты: — І трэба часам крыж пакуты Панесці, мілыя мае вы, Зазнаць і гора, неспадзевы! Колас.

•••

Сеяць смуту гл. сеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патраі́ць, ‑траю, ‑троіш, ‑троіць; зак., што.

Спец. Тройчы ўзараць. Ухадзіўся з работаю дзядзька Марцін. Яшчэ на тым тыдні скончыў сеяць грэчку. Патраіў і папар пад жыта. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаво́р, ‑у, м.

У выразе: (сеяць) у аднавор — пра сяўбу на полі, узараным адзін раз. Азіміну сяк-так абсеялі, дзе ў аднавор, а дзе і па бульбянішчы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баламу́ціць разм.

1. (сеяць неспакой) in Únordnung bríngen*; áuf regen vt, errégen vt;

2. (зачароўваць) bezáubern vt; verführen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)