Verbum

чаява́ць, чаю́ю, чаю́еш, чаю́е; чаю́й; незак. (разм.).

Праводзіць час за піццём чаю; піць чай.

|| наз. чаява́нне, -я, н.

вы́піць, -п’ю, -п’еш, -п’е; -піты; зак.

1. гл. піць.

2. перан., што і чаго. Вынесці, выцерпець.

В. чашу пакут.

сіпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; незак.

Утвараць сіплыя гукі.

С. ад прастуды.

|| наз. сіпе́нне, -я, н.

запо́ем, прысл.

1. Пра п’янства: працяглы час і бесперапынна.

Піць з.

2. перан. Адразу ў вялікай колькасці (разм.).

Чытаць з.

паспа́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак.

Правесці некаторы час сплючы, заснуць на кароткі час.

Пасплю з гадзінку.

зака́яцца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; -а́йся; зак.

Даць сабе абяцанне не рабіць што-н.

З. піць гарэлку.

|| незак. зака́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

запо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Перыяд бесперапыннага п’янства з прычыны хваравітай цягі да алкаголю.

Піць запоямі.

|| прым. запо́йны, -ая, -ае.