zawyrokować

зак.

1. вырашыць;

2. перан. вынесці прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

werdykt, ~u

м. юр. вердыкт; прыгавор; рашэнне; прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sentence​1 [ˈsentəns] n.

1. ling. сказ, фра́за;

a compound/complex/simple sentence; складаназлу́чаны/складаназале́жны/про́сты сказ

2. прыгаво́р, прысу́д; рашэ́нне;

a life sentence прыгаво́р да пажыццёвага зняво́лення;

under sentence of death пад смяро́тным прыгаво́рам;

pass/commute/quash a sentence выно́сіць/змяня́ць/адмяня́ць прысу́д;

serve one’s sentence адбыва́ць тэ́рмін пакара́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сэ́ндзіць ’абгаворваць, пляткарыць’ (Барад.), ’займацца балбатнёй, плявузгаць’ (Юрч. Вытв.), вытворны наз. сэ́нда ’чалавек, які заўсёды гаворыць многа небыліц’ (глус., Янк. Мат.). Запазычана са старога польск. sędzić, сучаснае sądzić ’меркаваць, думаць, сцвярджаць; выносіць прысуд; крытыкаваць’, сюды ж больш новае запазычанне сэ́ндзя ’суддзя’, ’хто можа крытычна разважаць, быць сведкам’, ’хто абгаворвае, перасуджвае’ (Сл. ПЗБ), з польск. sędzia ’суддзя’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

осужде́ние ср.

1. (судебное) асуджэ́нне, -ння ср., прысу́д, -ду м.;

2. (порицание) асуджэ́нне, -ння ср., ганьбава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

misjudgement

[mɪsˈdʒʌdʒmənt]

n.

памылко́вая або́ несправядлі́вая ду́мка пра каго́-што; несправядлі́вы прысу́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абска́рджаны ángefochten;

прысу́д не мо́жа быць абска́рджаны gégen das Úrteil kann kéine Berufúng éingeleitet wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wyrok, ~u

м.

1. юр. прысуд, прыгавор, вырак;

wyrok uniewinniający — апраўдальны прыгавор;

wyrok zaoczny — завочны прыгавор;

wyrok śmierci — смяротны прысуд;

2. перан. воля, прысуд, наканаванне;

wyrok boski — божая воля;

wyrok losu — прызначэнне лёсу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

condemnation

[,kɑ:ndəmˈneɪʃən]

n.

1) прысу́д -у m.; асуджэ́ньне n.

2) прызна́ньне непрыда́тным, зага́нным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абска́рджваць, абска́рдзіць юрыд Beschwérde [Protést, Berufúng] éinlegen; appellíeren vi; ánfechten* vt;

абска́рджваць прысу́д gégen ein Úrteil Berufúng éinlegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)