Сампо́рык ’рэдкі малапажыўны суп’ (Скарбы). Дэрыват ад польск.sapory ’прысмакі, соўсы’ з другаснай назалізацыяй і нарашчэннем дэмінутыўнага суфікса. Да гэтай жа крыніцы ўзыходзіць і сапо́рак ’нагар у люльцы’ (трак., Сл. ПЗБ). Польскае слова з лац.sapa ’від сока’, sapor ’смак’ (Брукнер, 481). Да семантыкі сапорак параўн. сос (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dainty
[ˈdeɪnti]1.
adj.
1) даліка́тна прыго́жы
2) з вы́танчаным гу́стам або́ сма́кам; патрабава́льны
2.
n., pl. -ies
ласу́нак -ку m.; прысма́кіpl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
goody1[ˈgʊdi]n.infml
1.звыч.pl.goodies ласу́нкі, прысма́кі;
They brought lots of goodies for the picnic. Яны прынеслі на пікнік шмат прысмакаў.
2. што-н. прые́мнае або́ жада́нае
3. пазіты́ўны персана́ж (у кніжцы або фільме)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ласу́нак, ‑нку, м.
1. Што‑н. вельмі смачнае; улюбёная страва. Хатнія ласункі. □ Грыбы [госці], вядома, хвалілі, дый удаваліся яны такія, што маглі лічыцца ласункам.Лужанін.[Чайкі] то стралой узнімаюцца ўгору, то куляй ляцяць уніз за ласункамі, якія пасажыры кідаюць за борт.Філімонаў.
2.звычайнамн. (ласу́нкі, ‑аў). Салодкія кандытарскія вырабы і наогул усё смачнае; прысмакі. Танкісты пачалі дзецям соваць ласункі, хто галеты, хто цукар.Няхай.У парк рэдка хто заглядваў, і мядзведзям ужо не прыносілі ніякіх ласункаў.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мігда́л, мікда́ль, мікда́ліна, мігда́лік, мігда́лы ’міндаль (дрэва і плады)’, ’нябесная манна’, ’прысмакі, ласункі’ (Нас., Дун.-Марц.; гродз., Сцяшк. Сл.; слуц., Жыв. сл.; паўд.-усх., КЭС), ст.-бел.микгдалъ, мигдалъ ’міндаль’ (XV ст.) запазычаны са ст.-польск.migdał ’тс’, якое з лац.amygdalum < ст.-грэч.ἀμύγδαλος, ἀμυγδάλη, άμυγδάλιον, — апошнія з семіцкіх моў (Булыка, Лекс. запазыч., 148; Кюнэ, Poln., 77; Фасмер, 2, 623; ЕСУМ, 3, 457).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
брусо́к, ‑ска, м.
1.Памянш.да брус (у 1, 2 знач.). [Майстар] бярэ чатырохкантовы брусок жалеза і тлумачыць, якім чынам і дзе тут трэба пракруціць навылётны канальчык.Кулакоўскі.Стаяў асобна ў місцы скорам Сяго-таго для верашчакі. Хоць невялікія прысмакі — Цыбуля, перчык, ліст бабкоў Ды сальца некалькі брускоў.Колас.
2. Тачыльны, шліфавальны камень, звычайна ў форме плоскага прадаўгаватага чатырохгранніка. Шліфоўка інструментаў — рэч і не простая і не звычайная. Трэба ведаць, які брусок — ці цвёрды, ці мяккі, ці гладкі, ці крупчаты — пад[ы]ходзіць да кожнага начыння.Бядуля.Гаспадар на ганку точыць бруском сякеру.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
delicacy
[ˈdelɪkəsi]
n., pl. -cies
1) даліка́тнасьць, гра́цыя f.
2) то́нкасьць, чу́йнасьць f. (слы́ху й адчува́ньня)
3) чу́ласьць, ура́зьлівасьць, чу́льлівасьць f.
4) кво́ласьць f.
5) ласу́нак -ку, дэлікатэ́с -у m., прысма́кіpl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пры́смак ’дадатковы, пабочны смак, які прымешваецца да смаку чаго-небудзь’ (Растарг., ТСБМ), прысма́к ’тс’ (Байк. і Некр.), ’добры, прыемны смак’ (Нас.), таксама прысма́ка, прысма́кі ’ласункі, салодкае; смачныя, асабліва прыгатавання стравы’; ’прыправа’ (ТСБМ, Нас., Мядзв., Нік. Очерки, Гарэц., Байк. і Некр., Др.-Падб., Растарг., Бяльк., Нар. сл., Сл. ПЗБ, ТС), сюды ж прысма́чыті ’заправіць’ (З нар. сл.). Рус.при́сма́к ’прыемны смак; прыправа; ласунак’, укр.присма́ка ’прыправа; ласунак’. З польск.przysmak ’прыправа, ласунак’ (Фасмер, 3, 366). Параўн. смак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
delikates, ~u
м.
1.часцеймн.~y — дэлікатэсы; прысмакі;
zajadać się ~ami — аб’ядацца дэлікатэсамі;
2. ~y мн. гастраном (крама); прадуктовая крама
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Смак ‘адчуванне ў роце ад ежы, пітва і інш.’, ‘апетыт’, ‘задавальненне, ахвота’ (ТСБМ, Шымк. Собр., Нас., Ласт., Гарэц., Касп., Байк. і Некр., Шат., Растарг., Стан., Пятк. 2, Сл. ПЗБ, ТС), смо́кі ‘прысмакі’ (Скарбы, Барад.). Як і рус.смак і роднасныя праз польск.smak з ст.-в.-ням.gismac або с.-в.-ням.gesmac(h) ‘смак’; гл. Кюнэ, Poln., 97; Міклашыч, 309; Брукнер, 503; Фасмер, 3, 683. Паводле Маньчака (ABSl, 21, 302), з ст.-в.-ням. або с.-в.-ням.smac ‘тс’. З польскай паходзяць смачны < smaczny і смакава́ць < smakować; гл. Праабражэнскі, 2, 334; Фасмер, там жа. Ст.-бел.смакъ (XV ст.) і смаковати (XVI ст.) паходзяць з ст.-польск.smak і smakować (Булыка, Лекс. запазыч., 128, 189).