Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн., ‑нак; ж.
1. Тое, што і прынада. [Пушкарэвіч:] Паложыш падманку — як без атруты, то [ліса] з’есць, а як з атрутай, дык нават і ў той бок не глядзіць.Гурскі.
2. Састаўная частка назваў некаторых мінералаў, якія маюць характэрныя прыметы металаў, але не з’яўляюцца металічнымі рудамі. Смаляная падманка. Цынкавая падманка. Рагавая падманка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
decoy
1.[dɪˈkɔɪ]
v.t.
на́дзіць, прына́джваць, зана́джваць; зава́бліваць
2.[ˈdi:kɔɪ]
n.
1) прына́да, прыма́нка f.
2) па́стка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
allurement
[əˈlʊrmənt]
n.
1) чар -у m., захапле́ньне n.
2) прына́джваньне, спаку́шваньне n.
3) прына́да, спаку́са f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ва́біла ’свісток для прынаджвання дзікіх птушак’ (КЭС, Інстр. II). Рус.вабило, в.-луж.wabidło ’вабік’, н.-луж.wabidło ’тс’, славац.vábidło ’прынада’, балг.ваби́ло ’сродак для вабення’, серб.-харв.ва́било. Прасл. утварэнне ад *vabiti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АЎСЯ́НКА,
вярхоўка (Leucaspius delineatus), рыба атр. карпападобных. Пашырана ў басейнах Чорнага, Каспійскага мораў. У рэках паўд.ч. Балтыйскага м., на Беларусі ў рэках басейнаў Дняпра, Прыпяці, Нёмана, Зах. Дзвіны, Зах. Буга, у поймавых старыцах і азёрах Палесся. Чародная, жыве ў паверхневых слаях вады.
Даўж. 4—5, часам да 9 см. Палавая спеласць на 2-м годзе жыцця. Нераст парцыённы, пачынаецца ў 2-й пал. мая—чэрвені. Корміцца зоапланктонам, насякомымі, ікрой рыб. Жыве да 4 гадоў. Выкарыстоўваецца як прынада пры лоўлі драпежных відаў рыб.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Разна́да ’ласунак’ (шчуч., Сл. ПЗБ), разна́дзіцца ’панадзіцца’, ’рассмакавацца’ (дзятл., шчуч., пух., Сл. ПЗБ), разна́дзіць ’разахвоціць’ (маст., Сл. ПЗБ), разнаджаны ’разласаваны’ (лід., Сл. ПЗБ). Магчыма, утворана па мадэлі слова прына́да (гл.), дзе пры‑ было ўспрынята як прыстаўка. Гл. надзіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спаку́са ‘спакушэнне, прынада’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Байк. і Некр.). Параўн. укр.споку́са ‘тс’. Аддзеяслоўны назоўнік ад спакусі́ць ‘прывабіць, схіліць, прынадзіць’ (Касп., Сержп.) паводле польск.skusić ‘тс’ і pokusa ‘прынада’, што да kusić з першасным значэннем ‘каштаваць, браць пробу’ < прасл.*kusiti, параўн. укр.скуси́ти ‘прынадзіць, прывабіць’, рус.искуси́ть ‘паспрабаваць, даведацца’, ‘схіліць’, чэш.zkusiti ‘паспрабаваць, выпрабаваць’, славац.skúsiť ‘тс’, н.-луж.skušyś ‘спрабаваць’, серб.-харв.ìskusiti ‘паспытаць, выпрабаваць’, балг.изкуся́ ‘тс’, макед.искуси ‘тс’, ст.-слав.искоусити ‘тс’, што ўзыходзіць да *jьzkusiti, дзе u (насуперак Брукнеру, 235) мае першасны характар, паколькі *kusiti з’яўляецца агульнаславянскім запазычаннем з гоц.kausjan (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 318; ЭССЯ, 13, 135).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lure
[lʊr]1.
n.
1) спаку́са, спаку́сьлівасьць, прыва́бнасьць f.
2) прына́даf.
2.
v.t.
1) спакуша́ць; ва́біць
2) на́дзіць, прына́джваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Закро́п ’прынада з пахучай травы для пчол’ (Сл. паўн.-зах.). Паколькі крапі́ць (гл.) азначае ’абпырскваць вулей рэдкай прынадай’ (Анох., 337), закроп трэба разглядаць як бязафіксны назоўнік ад дзеяслова закрапіць. Параўн. рус.дыял.окроп, укр.окріп ’квецень, вар’ (гл. Фасмер, 3, 130–131).