subm, f -n, -n працо́ўны, -ная, працаўні́к, -ні́ца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Службі́ста ‘добры працаўнік’ (смарг., беласт., Сл. ПЗБ). З польск.służbista ‘тс’. Таксама з польскай прыметнік службо́вы (ТСБМ) < służbowy і дыял.служонца, служо́нцая ‘служанка’ (Сл. ПЗБ) < służący.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падзві́жнік ’чалавек, які ў імя служэння богу падвяргае сябе доўгім малітвам і посту; аскет; самаадданы працаўнік’ (ТСБМ). Запазычанне з рус.подви́жник ’тс’ (Крук., Уплыў, 39). Параўн. подзвіг.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рабо́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Той, хто працуе; працаўнік.
Ён — добры р.
Адказны р.
2. Чалавек, які працуе дзе-н., прафесійна займаецца якой-н. дзейнасцю.
Работнікі друку.
Р. музея.
3. Той, хто абслугоўвае каго-н. сваёй працай.
Наняць работніка.
|| ж.рабо́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым.рабо́тніцкі, -ая, -ае (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
імпэ́тны, ‑ая, ‑ае.
Хуткі, імклівы, парывісты. Імпэтны рух. □ Гэта быў дужа імпэтны скачок, Іван не ўстаяў на нагах, пісталет выпаў, і яны абое, чалавек і сабака, пакаціліся па зямлі.Быкаў.//перан. Палымяны, гарачы. Імпэтны настрой. Імпэтны працаўнік. Імпэтная маладосць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
registrar
[ˈredʒəstrɑ:r]
n.
1) рэгістрату́ра f.
2) працаўні́к рэгістрату́ры, рэгістра́тар -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hosier
[ˈhɔʊʒər]
n.
трыката́жнік -а m., трыката́жніца f., працаўнік трыката́жнай прамысло́васьці або́ га́ндлю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
employee
[ɪmpˈlɔɪi:]
n.
службо́вец -ўца m., службо́ўка f.; працаўні́к -а́m., працаўні́ца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)