Ро́йка1 (ру͡ойка) ’мядзведка, Gryllotalpa gryllotalpa’ (Сержп., Грам.). Да рыць ’капаць’ (гл.). Гэтае насякомае рые ў глебе норы да падземных частак раслін.
Ро́йка2 ’рамонак, Matricaria L.’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Відаць, узыходзіць да польск.rojnik ’багун, Ledum palustre’, або да rojownik ’меліса, Melissa’. Названа паводле падабенства прыемнага паху, які прываблівае пчол.
Ро́йка3 асудж. ’жанчына з непрыбранымі, распушчанымі валасамі, проставалосая’ (міёр., З нар. сл.). Генетычна звязана з смал., зах.-бранск.ро́йда ’непарадак у хаце, з адзеннем’, ’бязладны, неахайны чалавек’, якое, відаць, узыходзіць да уграфінскай крыніцы, параўн. вепс. roida ’капаць, рыць, раскопваць’, ’зносіць (будынак)’, ’раскідваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
clutter
[ˈklʌtər]1.
n.
непара́дак, беспара́дак -ку m., бязла́дзьдзе n.
2.
v.t.
1) загрува́шчваць, раскіда́ць у беспара́дку
to clutter the room — загрува́сьціць пако́й
2) нава́льваць, накі́дваць
3.
v.i.
1) мітусі́цца
2) падыма́ць га́лас
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
muck
[mʌk]1.
n.
1) бруд -у m.
2) паску́дзтва n.
3)
а) гной -ю m.
б) чарназём, ужыва́ны як угнае́ньне
4) (у ша́хце) друз -у m.
5) informalнепара́дак -ку m., бязла́дзьдзе n., бруд -у m.
2.
v.t.
1) бру́дзіць
2) угно́йваць
3) (у ша́хце) ачышча́ць, выво́зіць друз
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hash
[hæʃ]1.
n.
1) се́чанае мя́са; тушані́на
2) бязла́дная мешані́на, блытані́на f.
3) непара́дак -ку m., недарэ́чнасьць f.
to make a hash of a matter — папсава́ць спра́ву
to settle one’s hash —
а) прыму́сіць каго́сь змо́ўкнуць
б) расквіта́цца з кімсь
2.
v.t.
1) сячы́ на дро́бныя кава́лкі
2) блы́таць, псава́ць што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
breeze
[bri:z]1.
n
1) лёгкі ве́трык, брыз -у m.; ве́цер, паве́ў -ву, по́дых -у m.
2) Brit. informal замяша́ньне n., непара́дак -ку m.; сва́рка f.
3) ве́стка, чу́тка f.
4) informal не́шта, што лёгка зрабі́ць
2.
v.i.
1) ху́тка прахо́дзіць, прано́сіцца
2) лёгка ве́яць або́ дзьмуць
•
- breeze in
- breeze up
- in a breeze
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ару́д1 ’засек’, гару́д (Гіст. мовы, 2, 59), ару́да (Яруш.). Рус.зах.ару́д ’тс’, польск.вільн.(h)orud ’тс’. Ст.-бел.орудъ (Гіст. лекс., 148). Беларускае (як і польскае) з літ.arúodas (Грынблат, Белор., 152; Кіпарскі, Лекс. балт., 14; Аткупшчыкоў, Лекс. балт., 32; Курс суч., 159 — у форме аруда; Гіст. лекс., 148; Урбуціс, Baltistica, V (I), 1969, 47–48). Карскі (Труды, 391) адзін з першых высунуў думку пра літоўскае паходжанне бел.аруд, лічыў беларускае слова рэдкім, без пратэтычных в або г і з неславянскім коранем. Адзначым, што ў не так ужо рэдкага беларускага слова ёсць і форма з пачатковым г‑, а таксама, што ў старабеларускай на пачатку пісалі о‑; этымалогію літоўскага слова нельга лічыць бездакорнай. Параўн. рус.орудница ’кладоўка зброі’ (ці не орудий?). Гл. Супрун, Балтийские яз., 42.
Ару́д2 ’парушальнік грамадскіх правіл паводзін’ (КЭС, брэсц.). Магчыма, бязафіксны назоўнік ад дзеяслова арудаваць, параўн. укр.дыял.оруда ’праца, кіраўніцтва’ (застар.), ’клопат’, орудар ’верхавод’, ці не сюды ж прозвішча Арудко (Бірыла, Бел. антр., 242). Параўн. смал.а́ред ’шум, непарадак’, магчыма, звязанае з а́ред ’стары чалавек, чорт’, сувязь аруд са словам аред няпэўная (адрозненні ў фанетыцы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
muddle
[ˈmʌdəl]1.
v.
1) блы́таць; заблы́тваць, пазбаўля́ць я́снасьці; зьбіва́ць з панталы́ку