treacherous [ˈtretʃərəs] adj.

1. здра́дніцкі, прада́жны; верало́мны

2. ненадзе́йны; небяспе́чны; кава́рны;

treacherous weather падма́нлівае надво́р’е;

a treacherous memory ке́пская па́мяць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Туняя́д (тунея́дъ) ‘дармаед’, ‘ненадзейны член сям’і’ (Нас.). Утворана на базе рус. тунея́дец ‘лайдак’ шляхам адсячэння суф. ‑ец або непасрэдна ад ту́не ‘дарма’ (гл. тунна) і ст.-слав. ꙗдь ‘ежа’ < ꙗстн ‘есці’ (КЭСРЯ); канец слова, магчыма, пад уплывам яд ‘атрута’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shaky

[ˈʃeɪki]

adj.

1) дрыго́ткі

a shaky voice — дрыго́ткі го́лас

2) нямо́цны, хісткі

3) няпэ́ўны, ненадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

questionable [ˈkwestʃənəbl] adj.

1. няпэ́ўны; ненадзе́йны; сумні́ўны;

a questionable statement зая́ва, яка́я не выкліка́е даве́ру

2. падазро́ны, які́ мае дрэ́нную рэпута́цыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няве́рны

1. únrichtig; falsch;

2. (няўпэўнены) únsicher; úngenau (недакладны);

3. (ненадзейны) únzuverlässig;

4. (у каханні, шлюбе) úntreu, tréulos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вяртлі́вы ’вёрткі’ (Жд., 3), укр. вертливий, рус. вертлявый ’тс’, арханг. вертливый ’ненадзейны, нясталы, зменлівы’, ст.-рус. вертливый ’тс’ (з XIII ст.), славен. vrtljìv ’які абарачаецца’, серб.-харв. вр̀тљив ’тс’; ’жывы, рухомы’; ’ветраны, несур’ёзны’, макед. вртлив ’які абарачаецца, нясталы’, балг. врътлив ’тс’. Прасл. vьrt(ь)livъ < vьrtěti. Да вярцець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slippery [ˈslɪpəri] adj.

1. слі́зкі, ко́ўзкі

2. infml ненадзе́йны

♦

a slippery slope рызыко́ўны шлях;

as slippery as an eel ≅ слі́зкі як вужа́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

flimsy [ˈflɪmzi] adj.

1. нямо́цны; ненадзе́йны

2. то́нкі і празры́сты;

a flimsy dress то́нкая, празры́стая суке́нка

3. сла́бы; неперакана́ўчы;

a flimsy excuse сла́бае апраўда́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

casual [ˈkæʒuəl] adj.

1. выпадко́вы; часо́вы;

earn a living by casual labour зарабля́ць на жыццё выпадко́вай пра́цай;

a casual labourer падзёншчык

2. нядба́йны, неаха́йны;

be casual towards one’s dress не звярта́ць асаблі́вай ува́гі на сваю́ во́пратку

3. несур’ёзны; павярхо́ўны;

a casual glance мімалётны по́зірк

4. ненадзе́йны;

a casual person ненадзе́йны чалаве́к

5. непастая́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вёрткі ’здольны да хуткіх і спрытных рухаў; выкрутлівы, порсткі, жвавы; пранырлівы’ (КТС, БРС, Шат., Карл.), укр. ве́рткий ’шустры’, рус. разан. вёртко ’хутка, скора’, чэш. уст. vrtký, новае vratký ’нясталы, ненадзейны, хісткі’, славац. vrtký ’хуткі, рухлівы, неспакойны, вёрткі, рэзкі’. Паўн.-слав. ізалекса. Утворана пры дапамозе суф. ‑kъ ад дзеяслова vьrtěti; гл. вярцець. Крукоўскі (162) лічыць гэту лексему агульнарускай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)