Wíssenschaftler

m -s, - навуко́вец, навуко́вы супрацо́ўнік, вучо́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábhandlung

f -, -en твор, арты́кул, навуко́вы тракта́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абыхо́дак, -дку, м.

1. Патрэбы штодзённага жыцця.

Мець грошы на а.

2. Неабходныя рэчы, абстаноўка (разм.).

Купіць а.

3. Карыстанне, ужытак.

Літаратура ўвайшла ў навуковы а.

◊

На першы абыходак (разм.) — на першы час, на першую патрэбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

naukowiec

м. навуковы работнік; навуковец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

promotor

м. навуковы кіраўнік аспіранта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

коммуни́зм камуні́зм, -му м.;

нау́чный коммуни́зм навуко́вы каму́нізм;

первобы́тный коммуни́зм першабы́тны камуні́зм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

athenaeum, atheneum

[,æӨɪˈni:əm]

n.

1) навуко́вы або́ літарату́рны клюб

2) чыта́льня, бібліятэ́ка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

семіна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Групавыя практычныя заняткі пад кіраўніцтвам выкладчыка ў вышэйшай навучальнай установе.

2. Мерапрыемства, групавыя заняткі, арганізаваныя для якой-н. спецыяльнай падрыхтоўкі, для павышэння кваліфікацыі і пад.

Міжнародны навуковы с.

|| прым. семіна́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

journal [ˈdʒɜ:nl] n.

1. часо́піс (навуковы, прафесійны і да т. п.);

2. газе́та

3. дзённік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мерзлата́ ’прамёрзлы стан глебы’ (ТСБМ). Як навуковы тэрмін узята з рус. мерзлота ’тс’. Да ме́рзнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)