навуко́вы, -ая, -ае.

1. гл. навука.

2. Заснаваны на прынцыпах навукі, які адпавядае патрабаванням навукі.

Навуковая тэорыя.

Навуковае адкрыццё.

3. Заняты распрацоўкай пытанняў якой-н. навукі, арганізацыяй работы ў пэўнай галіне ведаў.

Н. супрацоўнік.

Н. ўстанова.

|| наз. навуко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́вы навуко́вая навуко́вае навуко́выя
Р. навуко́вага навуко́вай
навуко́вае		 навуко́вага навуко́вых
Д. навуко́ваму навуко́вай навуко́ваму навуко́вым
В. навуко́вы (неадуш.)
навуко́вага (адуш.)		 навуко́вую навуко́вае навуко́выя (неадуш.)
навуко́вых (адуш.)
Т. навуко́вым навуко́вай
навуко́ваю		 навуко́вым навуко́вымі
М. навуко́вым навуко́вай навуко́вым навуко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навуко́вы

1. нау́чный;

н. супрацо́ўнік — нау́чный сотру́дник;

~вая тэо́рыя — нау́чная тео́рия;

2. (связанный с организацией научной деятельности) учёный; нау́чный;

~вае тавары́ства — нау́чное о́бщество;

~вая ступе́нь — учёная сте́пень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да навукі (у 1, 2 знач.), уласцівы ёй. Навуковае адкрыццё. Навуковая дзейнасць. □ Г.Б. Пляханаў пакінуў рабочаму класу і ўсяму прагрэсіўнаму чалавецтву каштоўную навуковую і літаратурную спадчыну. «Весці». // Заняты распрацоўкай навуковых пытанняў. Навуковы супрацоўнік. Навуковае аб’яднанне.

2. Пабудаваны на прынцыпах навукі. Маркс і Энгельс стварылі навуковую тэорыю камунізма. «Беларусь».

•••

Навуковы апарат гл. апарат.

Навуковы камунізм гл. камунізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наву́ка, -і, ДМ -ву́цы, мн. -і, -ву́к, ж.

1. Сістэма ведаў аб заканамернасцях развіцця прыроды, грамадства і мыслення, а таксама асобная галіна гэтых ведаў

Развіццё навукі.

Гуманітарныя навукі.

2. толькі адз. Навыкі, веды, якія чалавек атрымлівае ў выніку свайго навучання або жыццёвага вопыту.

Гэтая справа патрабуе навукі.

3. толькі адз. Павучанне, настаўленне; урок.

Гэта будзе навукай на ўсё жыццё.

4. толькі адз. Навучанне, вучоба (разм.).

Хлопец здатны да навукі.

|| прым. навуко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Навуковая праблема.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грама́дска-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грама́дска-навуко́вы грама́дска-навуко́вая грама́дска-навуко́вае грама́дска-навуко́выя
Р. грама́дска-навуко́вага грама́дска-навуко́вай
грама́дска-навуко́вае		 грама́дска-навуко́вага грама́дска-навуко́вых
Д. грама́дска-навуко́ваму грама́дска-навуко́вай грама́дска-навуко́ваму грама́дска-навуко́вым
В. грама́дска-навуко́вы (неадуш.)
грама́дска-навуко́вага (адуш.)		 грама́дска-навуко́вую грама́дска-навуко́вае грама́дска-навуко́выя (неадуш.)
грама́дска-навуко́вых (адуш.)
Т. грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вай
грама́дска-навуко́ваю		 грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вымі
М. грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вай грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

літарату́рна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. літарату́рна-навуко́вы літарату́рна-навуко́вая літарату́рна-навуко́вае літарату́рна-навуко́выя
Р. літарату́рна-навуко́вага літарату́рна-навуко́вай
літарату́рна-навуко́вае		 літарату́рна-навуко́вага літарату́рна-навуко́вых
Д. літарату́рна-навуко́ваму літарату́рна-навуко́вай літарату́рна-навуко́ваму літарату́рна-навуко́вым
В. літарату́рна-навуко́вы (неадуш.)
літарату́рна-навуко́вага (адуш.)		 літарату́рна-навуко́вую літарату́рна-навуко́вае літарату́рна-навуко́выя (неадуш.)
літарату́рна-навуко́вых (адуш.)
Т. літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вай
літарату́рна-навуко́ваю		 літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вымі
М. літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вай літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

педагагі́чна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. педагагі́чна-навуко́вы педагагі́чна-навуко́вая педагагі́чна-навуко́вае педагагі́чна-навуко́выя
Р. педагагі́чна-навуко́вага педагагі́чна-навуко́вай
педагагі́чна-навуко́вае		 педагагі́чна-навуко́вага педагагі́чна-навуко́вых
Д. педагагі́чна-навуко́ваму педагагі́чна-навуко́вай педагагі́чна-навуко́ваму педагагі́чна-навуко́вым
В. педагагі́чна-навуко́вы (неадуш.)
педагагі́чна-навуко́вага (адуш.)		 педагагі́чна-навуко́вую педагагі́чна-навуко́вае педагагі́чна-навуко́выя (неадуш.)
педагагі́чна-навуко́вых (адуш.)
Т. педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вай
педагагі́чна-навуко́ваю		 педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вымі
М. педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вай педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарты́ўна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спарты́ўна-навуко́вы спарты́ўна-навуко́вая спарты́ўна-навуко́вае спарты́ўна-навуко́выя
Р. спарты́ўна-навуко́вага спарты́ўна-навуко́вай
спарты́ўна-навуко́вае		 спарты́ўна-навуко́вага спарты́ўна-навуко́вых
Д. спарты́ўна-навуко́ваму спарты́ўна-навуко́вай спарты́ўна-навуко́ваму спарты́ўна-навуко́вым
В. спарты́ўна-навуко́вы (неадуш.)
спарты́ўна-навуко́вага (адуш.)		 спарты́ўна-навуко́вую спарты́ўна-навуко́вае спарты́ўна-навуко́выя (неадуш.)
спарты́ўна-навуко́вых (адуш.)
Т. спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вай
спарты́ўна-навуко́ваю		 спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вымі
М. спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вай спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыродазна́ўча-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыродазна́ўча-навуко́вы прыродазна́ўча-навуко́вая прыродазна́ўча-навуко́вае прыродазна́ўча-навуко́выя
Р. прыродазна́ўча-навуко́вага прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́вае		 прыродазна́ўча-навуко́вага прыродазна́ўча-навуко́вых
Д. прыродазна́ўча-навуко́ваму прыродазна́ўча-навуко́вай прыродазна́ўча-навуко́ваму прыродазна́ўча-навуко́вым
В. прыродазна́ўча-навуко́вы (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вага (адуш.)		 прыродазна́ўча-навуко́вую прыродазна́ўча-навуко́вае прыродазна́ўча-навуко́выя (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вых (адуш.)
Т. прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́ваю		 прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вымі
М. прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вай прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)