Verbum

анлайнавы слоўнік

infirmity

[ɪnˈfɜ:rməti]

n., pl. -ties

1) няду́жасьць, сла́басьць f.

2) фізы́чнае недамага́ньне; хваро́ба -ы f.

3) мара́льная сла́басьць, хі́ба, зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

АБАРО́НА ГО́НАРУ І ГО́ДНАСЦІ,

адна з формаў судовай аховы правоў фізічных і юрыд. асоб. Грамадзянін або юрыд. асоба маюць права патрабаваць праз суд абвяржэння недаказаных звестак, якія ганьбяць іх гонар, годнасць або дзелавую рэпутацыю. Ганебныя звесткі, распаўсюджаныя ў сродках масавай інфармацыі, абвяргаюцца там жа. Дакумент, які зыходзіць ад юрыд. асобы і змяшчае ганебныя звесткі, падлягае адмене. Інш. выпадкі разглядаюцца судом. Маральная (немаёмасная) шкода кампенсуецца, памер яе вызначаецца судом.

т. 1, с. 14

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

corruption

[kəˈrʌpʃən]

1) кару́пцыя f.; несумле́ннасьць f.

2) разбэ́шчанасьць, сапсава́насьць f. (мара́льная)

3) перакру́чваньне, скрыўле́ньне, скажэ́ньне n.

4) псава́ньне n., гніцьцё n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

чэ́снасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць чэснага (у 1 знач.). [Левановіч:] Там, дзе пануе мужнасць, чэснасць і бальшавіцкая пільнасць — яны [свінячыя маманты] жыць не могуць. Крапіва.

2. Чэсныя паводзіны, чэсныя адносіны да каго‑, чаго‑н. [Курган:] — Ды і што Язэп? Ён тут не жыве і тут ніводнага цвічка не ўкраў і, такім парадкам, не парушае агульнай гармоніі чэснасці нашага сяла. Колас. Усім вядома, што Даніла — гэта адна чэснасць... Пестрак.

3. Строгая маральная чыстата, цнатлівасць. Зберагаць чэснасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aliment

[ˈælɪmənt]

1) е́жа, пажы́ва f. (таксама духо́вая)

2) Figur. матэрыя́льная й мара́льная падтры́мка; утрыма́ньне n.

v.t.

кармі́ць; жыві́ць; падтры́мваць, утры́мваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

filth

[fɪlӨ]

1) бруд -у m., адкі́ды pl., сьме́цьце n.

2) непрысто́йныя сло́вы або́ ду́мкі; нікчэ́мнасьць f., мара́льны бруд, мара́льная сапсава́насьць, разбэ́шчанасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Сумле́нне ’маральная ацэнка дзеянняў і ўчынкаў’ (ТСБМ, Нас., Касп., Ласт., Гарэц., Стан., Пятк. 2), сумлепё ’тс’ (Арх. Федар.), сумле́ньня ’сумненне, падазронасць’ (Бяльк.), сумле́нны ’свядомы, адказны’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Гарэц., Касп.), ’добрасумленны’ (ашм., Стан.), ’шчыры, справядлівы’ (Варл., Сл. ПЗБ), сумля́цца ’сумнявацца’ (Нас., Пятк. 2), сумлява́цца ’тс’ (Варл., Сл. ПЗБ, Пятк. 2, Бяльк., Гіл., Ян.), сумлява́нне ’сумненне’ (Юрч. Вытв.). Укр. сумлі́ння ’сумленне’, ’сумненне’, сумлі́тися ’сумнявацца’, рус. дыял. сумле́нье ’сумненне’, сумлева́ться ’сумнявацца’, серб.-харв. су́мљати се ’тс’. З сумненне, сумнявацца (гл.) у выніку дысіміляцыі м–н > л–н; параўн. яшчэ славен. soumlíti ’падазраваць’ < *sọ́mniti, гл. Бязлай, 3, 341.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

taint

[teɪnt]

1) пля́ма, зага́на f.

2) мара́льная пля́ма; га́ньба f.

v.t.

пэ́цкаць, пля́міць; псава́ць (і мара́льна), зара́жаць

v.i.

пэ́цкацца, пля́міцца; зара́жацца; псава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

strength

[streŋӨ]

1) моц f.; сі́ла f., ду́жасьць f. (фізы́чная)

2) моц, сі́ла f. (мара́льная)

3) мацу́нак -ку m., моц f. (напо́ю, раство́ру)

•

- on the strength of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ГО́НАР,

паняцце маралі, у якім выяўляецца ступень самапавагі чалавека і павагі да яго з боку грамадства. Яно блізкае па значэнні да паняцця годнасць. Аднак калі годнасць асобы грунтуецца на прызнанні роўнага права кожнага чалавека на павагу, то гонар адлюстроўвае перш за ўсё меру павагі, якую ён заслужыў у грамадстве. Маральная каштоўнасць чалавека ў паняцці гонару цесна звязана з яго канкрэтным сац. становішчам, грамадскім прызнаннем заслуг, аўтарытэту. Гонар прадугледжвае адпаведнасць паводзін чалавека маральным прынцыпам і нормам, распаўсюджаным у пэўнай сац. супольнасці, падтрыманне пэўнай індывідуальнай або сац.-групавой рэпутацыі (гонар школы, гонар афіцэра, дваранскі гонар і інш.).

В.А.Паўлоўская.

т. 5, с. 351

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)