Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sómmerlich
1.
aле́тні
2.
adv па-ле́тняму
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
daylight-saving time
[ˈdeɪlaɪt,seɪvɪŋ]
ле́тні час (пераво́д гадзі́ньніка на адну́ гадзі́ну напе́рад)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
lukewarm
[,lu:kˈwɔrm]
adj.
1) ле́тні, цеплава́ты
2) Figur. нерашу́чы; абыя́кавы; без запа́лу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
глы́ба, ‑ы, ж.
Вялікі бясформенны кавалак, абломак цвёрдага цела. Гранітная глыба. Глыба лёду. □ Летні сад над Нявою, агні над Фантанкай, Медны коннік на глыбе, залочаны шпіль...Звонак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цеплава́ты, ‑ая, ‑ае.
Крыху, ледзь цёплы; летні. З вечара — не часта здараецца такое ў студзені — з поўдня пацягнула цеплаватай сырасцю.Мыслівец.[Міхаліна] ўзяла з пліты цеплаватай вады.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ду́ля
(польск. dula)
летні сорт груш з вялікімі салодкімі пладамі, а таксама плод гэтай грушы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Мяжэніна ’самы гарачы час у сярэдзіне лета’ (Нас.), мяжэнінны ’сабраны ў гэты час’ (там жа), мяжэнный дзянёк ’дзень у летнюю гарачую пару’ (паўн.-усх., КЭС) прымыкаюць да рус. моўнай тэрыторыі (у асноўным паўн. і зах.-рус. — гл. СРНГ, 18, 82–85), дзе меженный, меженный, межёнина звязаны са значэннем ’летні’, ’гарачы летні час, самае лета’. Узыходзяць да мяжа ’сярэдзіна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
піло́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
Летні ваенны форменны галаўны ўбор, які першапачаткова насілі толькі пілоты. Быў гэты чалавек у выцвілай гімнасцёрцы і пілотцы.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жні́вень, жніўня, м.
Восьмы месяц года, апошні летні месяц. Быў канец жніўня — час, калі спяшаліся на вучобу студэнты, вярталіся ўдзельнікі шматлікіх экскурсій, людзі, якія адпачывалі на курортах.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)