wysłannik
1. пасланец;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wysłannik
1. пасланец;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
стры́нгер
(
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
специа́льный спецыя́льны; (особый) адмысло́вы;
специа́льный прибо́р спецыя́льны (адмысло́вы) прыбо́р;
специа́льный корреспонде́нт спецыя́льны
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
птушаня́тка, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sprawozdawca
1. дакладчык;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
раз’язны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да раз’езду, прызначаны для раз’ездаў.
2. Які павінен пастаянна раз’язджаць з месца на месца па службе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блакно́т, ‑а,
Сшытак або запісная кніжка з адрыўнымі лістамі для нататак.
[Фр. bloc-notes.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спецыя́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны выключна для каго‑, чаго‑н., які мае асобае прызначэнне; асобы.
2. Які мае адносіны да якой‑н. галіны навукі, тэхнікі, мастацтва.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́льскі
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)