briar [ˈbraɪə] n.

1. калю́чы куст (шыпшыны, ажыны і да т.п.)

2. за́раснік з калю́чых кусто́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папрадзіра́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Прадрацца пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Мяхі папрадзіраліся. Папрадзірацца праз калючы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spítzig

a

1) во́стры

2) перан. калю́чы, з’е́длівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bramble

[ˈbræmbəl]

n.

1) калю́чы куст (ажы́ны, малі́ны)

2) ажы́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папрапо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прапароць што‑н. у многіх месцах, прапароць усё, многае. Папрапорваць шыны. Папрапорваць ногі на калючы дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́сул, ‑у, м.

Разм. Абяцанне. Эх вы, думкі-вывітушкі! Ды няверныя вы служкі: Посул шчасця вам вялікі, А плод — шып калючы, дзікі! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thorny

[ˈӨɔrni]

adj.

1) цярні́сты, калю́чы, пакры́ты це́рнем

2) Figur. цярні́сты, паку́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

poignant [ˈpɔɪnjənt] adj.

1. го́ркі, паку́тлівы;

poignant tears го́ркія слёзы

2. во́стры, е́дкі (з’едлівы), калю́чы;

poignant sarcasm во́стры сарка́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kłujący

kłując|y

калючы;

~a uwaga — з’едлівая заўвага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разу́ха, разу́шка ’асака’ (Сл. ПЗБ, Юрч.), рэзу́ха ’тс’ (ТС), разу́чы ’калючы (пра траву)’ (рагач., Сл. ПЗБ), укр. різу́ха ’водная расліна Najas L.’ польск. rzeżucha ’асака, Carex L.’ Ад рэ́заць (гл.), параўн. Брукнер, 475–476.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)