Schíeber

I

m -s, - спекуля́нт

II

m -s, - тэх. шы́бер; за́саўка; засло́нка; затво́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verríegelung

f -, -en

1) закрыццё (дзвярэй на засаўку і г.д.)

2) кля́мар, за́саўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verschlúss

m -es, -schlüsse

1) за́саўка, замо́к, кля́мар

2) затво́р

3) мед. непрахо́днасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шпінгале́т м

1. (засаўка) Ríegel m -s, -, Schíeber m -s, -;

2. перан разм (падлетак) Knirps m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Скле́ндзіць ‘скрывіць, скруціць’ (ТС). Няясна. Параўн. польск. sklęczyć ‘сагнуць у дугу, скрывіць’, што аднак далёкае ў фармальных адносінах. Санько (Крыўя, 1996, 1, 92) выводзіць з літ. sklendė ‘засаўка; закрутка’, параўн. кленды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

затво́р м.

1. (в огнестрельном оружии) затво́р, -ра м., замо́к, -мка́ м.;

2. техн. за́саўка, -кі ж.;

3. (у ворот и т. п.) за́саўка, -кі ж., за́шчапка, -кі ж.;

4. (отшельничество) уст. пустэ́льніцтва, -ва ср.; (келья) ке́лля, -ллі ж.;

жить в затво́ре жыць пустэ́льнікам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Суно́за ’штыр, спіца, засаўка’ (ТС), ’вертыкальная планка ў ярме, якая раз’ядноўвае валоў’ (Маслен.; лун., Шатал.; мазыр., З нар. сл.), суно́га ’тс’ (ТС). Ад су- і ‑ноз‑ (гл. нізаць), як і ў сноза, заноза (гл.). У сунога, відаць, памылковае ўзнаўленне “этымалагічнага” г.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ламата́ ’дробнае галлё, сукі’ (Сцяшк.), ’ламачча’, перан. ’няўмека’, у выразе: есці ламату ’ўсё, што папала’ (гродз., ’. Сл. паўн.-зах.). Магчыма, балтызм. Параўн. літ. lamätas ’кавалак’, лат. lamalaś ’завала, засаўка’ (гл. Буга, РФВ, 71, 464 і 466; Мюленбах-Эндзелін, 2, 417; Фрэнкель, 338).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запо́р​II м разм (прылада) Verschlúss m -es, -schlüsse; Ríegel m -s, - (засаўка);

зачыні́ць на запо́р verschlíeßen* vt, verríegeln* vt;

на запо́ры verschlóssen; verríegelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fastener

[ˈfæsənər]

n.

1) за́саўка f. (у дзьвяра́х), зава́ла f.

2) (вінтава́я) заціска́чка f.; замацава́льнік -а, кля́мар -ра m.

3) сашчэ́пка f. (для папе́раў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)