за́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -савак, ж.

Рухомая металічная або драўляная планка на прабоях для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на засаўку.

|| прым. за́савачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́саўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. за́саўка за́саўкі
Р. за́саўкі за́савак
Д. за́саўцы за́саўкам
В. за́саўку за́саўкі
Т. за́саўкай
за́саўкаю		 за́саўкамі
М. за́саўцы за́саўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́саўка ж. засо́в м., задви́жка; (в воротах — ещё) затво́р м., запо́р м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́саўка, ‑і, ДМ ‑саўцы; Р мн. ‑савак і (радзей) засо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Рухомая металічная або драўляная пласцінка на прабоях для запірання дзвярэй. Зачыніць дзверы на засаўку. □ Злева, ля вушака, было маленькае акенца, праз якое.. адмыкалі сені: пацягнеш за вяровачку — і адсунеш жалезную або драўляную засаўку. Дамашэвіч. // Прыстасаванне ў форме шырокай металічнай пласціны, якой закрываюць комін; юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засаўка; заскак (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

за́савачны гл. засаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсо́ўны, -ая, -ае.

Такі, які можна адсунуць; прыстасаваны для адсоўвання.

Адсоўная засаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сэ́рца², -а, мн. -ы, -аў, н.

Засаўка ў замку, якая высоўваецца пры павароце ключа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засо́ўка,

гл. засаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́бер

‘засаўка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шы́бер шы́беры
Р. шы́бера шы́бераў
Д. шы́беру шы́берам
В. шы́бер шы́беры
Т. шы́берам шы́берамі
М. шы́беры шы́берах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)