сапрафа́г, ‑а, м.

Спец. Жывёла, якая корміцца трупамі іншых жывёл.

[Ад грэч. sapros — гнілы і phagas — ядок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жва́чны, -ая, -ае.

1. Які жуе жвачку.

Жвачныя жывёлы.

2. у знач. наз. жва́чныя, -ых. Падатрад млекакормячых атрада парнакапытных (авечкі, козы, буйная рагатая жывёла і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рага́ты, -ая, -ае.

1. Які мае рогі.

Буйная рагатая жывёла.

2. Які мае форму рога¹.

Р. месяц.

3. Пра мужа, якому здраджвае жонка; ашуканы жонкаю (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

па́ша, ‑ы, ж.

Месца, дзе пасецца жывёла; выпас. Аднекуль данеслася звонкае лясканне пугі пастуха, які збіраў па вёсцы кароў на пашу. Хадкевіч. Наступіла вясна, жывёла выйшла на пашу, на лугі. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упи́танность уко́рмленасць, -ці ж.;

скот сре́дней упи́танности жывёла сярэ́дняй уко́рмленасці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

жывёліна ж (адна асобная жывёла) гл жывёла;

ую́чная жывёліна Lásttier n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

альбіно́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, жывёла або расліна, у якіх адсутнічае нармальная пігментацыя.

|| ж. альбіно́ска, -і, ДМ -но́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. альбіно́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

татэ́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

У першабытным грамадстве: жывёла, з’ява прыроды, расліна ці прадмет, якія лічацца родапачынальнікамі племені і служаць аб’ектам рэлігійнага пакланення.

|| прым. татэ́мны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bimane

[baɪˈmeɪn]

n., Zool.

двухру́кая жывёла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

памо́рак, ‑рка, м.

Уст. Мор. Надышоў паморак, голад, Пачала здыхаць жывёла. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)